Háraknjúkavirkjun.

Maður fær sko aldrei nóg af þessum virkjunarmálum. En mikið er gott að þurfa ekki að fara út úr húsi til að taka þátt í mótmælum. Mikið væri nú reyndar gott að þurfa aldrei að fara út úr húsi… eða…

“Be careful what you wish for mister!”

Bad Hairday

Ég ólst upp í herbúðum sunnan og norðan við skítalæk. Herforinginn var móðir mín og tókst henni að temja í mér sómasamlega íslensku og á hún þökk fyrir.
Vissulega fylgir böggull skammrifi.
Það skilja mann tildæmis ekki allir.

Þegar ég var 18 ára eignaðist ég loksins kærustu.

Vesalings stúlkan bjó ekki að neinni íslenskukunnáttu. Málfræðileg slæmska og takmarkaður orðaforði urðu til þess að ég varð að biðja hana um að yfirgefa svæðið.
En hversvegna er ég að velta þessum hlutum fyrir mér, kannski í kjölfarið á því að góðvinur minn ætlaði að fara að ‘skera upp herör’ þegar ég stoppaði hann af.
Ég á ekki marga slæma hárdaga og er ég farinn að prísa mig sælan, – lífið getur nú víst verið nógu flókið þó að slæmir hárdagar komi ekki í veg fyrir létta lund.
En stundum á ég daga í hreinræktuðu helvíti sem að mætti líkja við slæma hárdaga.
Það eru þeir dagar sem að ég get ekki talað íslensku klakklaust.
Það er sama hvað ég reyni.
Ég fallbeygi vitlaust, nota slæm samhengi og umfram allt þá fer orðaforði minn niður fyrir frostmark.
Þetta eru þeir dagar sem að ég vill helst ekki fara út úr húsi.

En ég get lengi á mig blómum bætt svo mikið er víst, en að finna sér konu sem að talar þokkalega íslensku er svo til ógerlegt.

Ahhh, ertu örugglega búinn að sjá litla auglýsingaklippið sem að ég og Mike Pollock bjuggum til í video tíma. Mike sagði þegar að klippingum var lokið “you’re hired.” Og svei mér þá, ég held að þetta sé það fallegasta sem að fullorðinn karlmaður hefur sagt við mig í mjög langan tíma.

La Clippzora
La Codeca
Ekkert í þessu bloggi er marktækt

Af óbjóði og viðbjóði.

Mér til mikillar skemmtunar sá ég 25th hour í gærnótt, – nýjustu Spike Lee jónuna.
Mér finnst fátt yndislegra en að horfa einn á gæðamyndir í skugga nætur með drykkjuskarkala laugavegsins sem bakgrunnsmúsik.
Íslenskir bolar og litlar uppáklæddar gálur – öskrandi, syngjandi, skríkjandi, tístandi eða hvað það nú er sem að þau eru að gera til að fá uppreisn æru.
Já, ég get ekki neitað því en mér finnst notalegt að heyra í þessu fólki þar sem ég sit í þægilegheitum míns eigin heimilis með kakóbolla og stafla af pönnukökum og horfi á gæðamynd, edrú með nýuppvaskað rassgat. Það er svo gott, lætur mér líða vel innra með mér – já uhhhhh…. ahhhh…. ohhhhh…. *spritze* .

Í myndinni fer Edward Norton í gegnum tjekklista þeirra sem að hann hatar og endar á sjálfum sér. Þvílíkt og annað eins, ef að maður pælir aðeins í kultúr mismuninum á Reykjavík og New York, – og þær týpur af fólki sem að hægt er að hatast út í á hvorum staðnum fyrir sig. Ég hugsa mikið um þetta, kannski vegna þess að hluta til langar mig út til búsetu og náms, – einnig spila tilfinningatengdir hlutir þar inn í.
Við í íslensku samfélagi eigum hinsvegar okkar týpur og okkar þjóðfélagsstéttir sem að eru alveg sér á báti hér í heiminum, – og allt þetta er hægt að leggja fæð á ef svo ber undir, en maður skal alltaf enda upptalninguna á sjálfum sér!
Það er fátt eins óskynsamlegt og smáborgaralegt – og að gubba yfir allt og alla því að allir aðrir en maður sjálfur eru svo ómögulegir, – flestir fara reyndar í gegnum lífið með þessu viðhorf í farteskinu.
Fuck you very much!

Gjössu vel Longhorn, – hér er langt nef!

Ein af verri martröðum mínum og framtíðarspám.

Í heimi á leið til helvítis(enn og aftur komið að vendipunkti.)

Ef einhver hefði hug á því að pína mig til sagna um eitthvað sem að ég kynni að vita, – þá þyrfti sá hinn sami ekki að gera neitt annað en að loka mig inn í litlum klefa og spila fyrir mig atferlishljóð úr windows stýrikerfinu.
Ég myndi umsvifalaust leysa frá skjóðunni og segja viðkomandi allt sem að hann hefði hug á að vita og hluti sem að eru málinu jafnvel algerlega óviðkomandi.

Farið varlega í þessa betu sem að þið sjáið á myndinni, – því lengi getur vont versnað.

En er maður samt ekki betur til þess fallinn að gagnrýna stýrikerfi þegar maður sjálfur er nógu kunnáttumikill til að jafnvel smíða sitt eigið kerfi. Ekki hugmynd, eftir því sem að ég best veit þá á Bill karlinn Gates ekki eina línu af kóða í þessum vörum frá 1985-2003, en guð minn almáttugur – ég veit ekki allt!

Kommienezuspadt

Súrlistaverka-wannabíið er gert public hér með.

Hvet ég alla raunverulega áhugamenn/menningarkima að glenna upp augun og nugga menningarbrúskinn á meðan þið bufferið þetta.

korter í kommienezuspadt

Stuttmyndin er um tvo einstaklinga sem að ná einstökum tjáskiptum fyrir tilstilli kommienezuspadt, – hugljúf tvísýn saga úr íslenskum raunveruleika.

ACHTUNG!!!

-Listaverkið er einskis virði án hljóðs!

Ertu að segja að……..

09:05 – Ahhhh! Enn einn dagurinn.
09:38 – Þessi dagur verður verri en dagurinn í gær og ugglaust borgar sig ekki að fara á fætur! Hér er mér óhætt og ef eitthvað gerist get ég umsvifalaust breytt yfir haus.
09:54 – Mmmmm… kaffi. Ætli BKI kaffi sé besta kaffið á Íslandi?
10:34 – Skrepp niður í banka. Bankastelpan segir mér að til að ég geti fengið mér aukinn yfirdrátt verði ég að sýna meiri veltu. Ég tek upp haglabyssu og skýt af henni hausinn…. Dyggur skuldari í 17 ár hjá banka djöfulsins… svei attann!
10:46 – Siggi grafíker afgreiðir mig um 4 bréf af túttí frúttí tyggói.
11:03 – Ég hlæ af tilefnislausu framan í opið geð félaga míns sem að er nýbúinn að missa frænda sinn í hræðilegu bílslysi.
11:19 – Endurræsi tölvuna mína og hugsa um sjóræningja Silicon Valley.
11:49 – Undanfarinn mánuð hefur smáskorið salat verið í matinn hjá mér, – ég fékk mér ríkulega á djúpan disk. Avacado bitarnir er dekkri en þeir voru í gær.
12:08 – Snýtti mér og plokkaði handfylli af nasahárum í framhaldi af því.
12:53 – Prentaði út dulkóðunartutorial – á hann til góða.
13:11 – Prentaði út password protection tutorial – á hann til góða.
13:49 – Hugsaði með sjálfum mér, ó hvar hafa dagar lífs míns lit sínum glatað.
14:23 – Labbaði 5 km í skólann til að leggja lokahönd á verkefnið.