Month: April 2005

Ég má til með að hefja upp raust mína og mæla með þessari mynd. Jim Jarmusch hefur löngum verið í sérstöku uppáhaldi hjá mér. Einhverra hluta vegna hafði mér þó láðst að sjá þessa mynd. Ég man að einhvern tímann átti ég mér þann draum að reykja sígarettu með Jim Jarmusch og þá helst í Brooklyn. Þetta held ég að hafi verið eftir að ég sá Blue in the face. Á þeim tíma reykti ég talsvert af sígarettum og stundaði aðra hefðbundna sjálfstortímingu. Núna í dag hef ég verið reyklaus í 2 og 1/2 ár. Ég verð að viðurkenna að ég sakna þess ógurlega að reykja. Mig langar æði oft í sígarettu, en þó ekki þannig að ég þoli ekki við. Snemma í mínu reykleysi hefði ég getað svarið að ég ætti aldrei eftir að reykja aftur. Núna hinsvegar hugsa ég stundum með sjálfum mér að ég komi til með að byrja að reykja aftur undir ákveðinni tegund af kringumstæðum. Þegar ég var staddur í New York, hugsaði ég með mér að vegna aðstæðna þá væri kjörið að byrja að reykja aftur, en svo snerist sú hugsun upp í það að væri alveg skelfilega asnalegt ef ég notaði einhverjar sorgaaðstæður sem tylliástæðu til að hefja aftur reykingar. Þetta er í raun mín skoðun, en mig langar samt oft að reykja.

Þess ber að geta að þrátt fyrir ergelsi og almennan lífsleiða er undirritaður við hestaheilsu og uppfullur af gleði von og trú.

DHL Express bad review.

Because I know this page is widely picked up by the web crawlers I like to use the opportunity to suggest people not to use the DHL express Iceland service. Alot of people in Iceland use the internet to shop online. Mainly because Iceland is an isolated island in the middle of nowhere. And of course it is quite convenient shopping online for anyone anywhere.

On the 13th april I placed an order of an italian course with www.linguaphone.co.uk. The Linguaphone company despatched the order on the 14th of april. There are flights to and from the UK all throughout regular days by various companies. A package from UK takes about maximum 2 days to reach it’s destination.

When my package had not arrived on the 26th I wrote to the Linguaphone company and asked them what happened. They told me that the DHL company had asked for additional information about my address. Still I had not heard anything from them. When I came home a bill for 57 pounds was waiting for me on my doorstep, but no package. The following day I expressed to the Linguaphone company my unhappiness for the choice of postal service. I told them that the Icelandic Postal Company only charged around 7 pounds for the delivery of a similar package. The Linguaphone company told me that they were making inquires about the package with the DHL “Express” and that they were hoping that the company would get in touch right away. They never did. 15 days have passed and the package has not arrived to me.

I called the DHL service and after an employee investigated my order she finally found the package. I asked them to deliver the package to the place I work. She said that it would be okay, and I only had to sign for the package. Half an hour passed and she called me, and asked me if I had paid the bill because they would not deliver the package if I hadn’t. I told her that I would do this with the online bank. She was okay with that, and the phonecall ended. 5 minutes passed and she called me again to ask me to print out the confirmation for the transaction. Being calm and polite through all this I told her that this had become quite annoying. May I make a note that the bill in question is the sort that if you don’t pay it you have the chance of being sued.

#1 – The DHL service charged around 57 pounds for the package.

#2 – The Icelandic Postal Service charges around 7 pounds for the delivery of a package of this sort.

#3 – During working hours they tried delivering the package to my address. Maybe they assumed that I was unemployed because I was ordering a language course? I don’t know.

#4 – They did not leave a note or call the phone number included with the package information.

Companies that are into online shopping should not use this service. There are other services that are much cheaper, and have much more experience in serving post and packages. islandspostur.is is one of them.

Ég er einn af þeim sem þykir þetta líf alveg með eindæmum leiðinlegt. Ég hef gert tilraun til að viðra þessa skoðun mína við fólk sem þekkir mig takmarkað við afar misjafnar undirtektir. Ég hef frá því ég var barnungur velt þessu talsvert fyrir mér og það má kannski segja sem svo að þessi viðhorf mín til lífssins séu orðin mér jafn eðlislæg og sú árátta mín að fækka fötum og maka á mig léttmajonesi. Persónulega finnst mér þetta ekki vera svo mikið tiltökumál en fólk er yfir höfuð á annarri skoðun en ég hvað þetta varðar.

Ég man þegar ég var meðlimur í hæstvirtri akademíu hér innan borgarmarka þá þótti það nú sko alls ekki fínt að hafa orð á því að hversu skelfilega leiðinlegt þetta líf er. Mér er fúlasta alvara, – það rekur alla í rogastans ef maður nefnir þetta. Ég ætla ekki að telja upp ástæður þess hversvegna þetta er allt svona hræðilega leiðinlegt. Þetta er jú smekksatriði hvers og eins. Mér finnst hinsvegar að þessi skoðun mín eigi alveg rétt á sér og mér er óbjótt yfir þeim fordómum sem við lífsleiða fólkið upplifum frá degi til dags.

“You are not expected to understand this… I don’t even understand this.”

The Burning Bridges Project er þarfaþing og útheimtir alla mína einbeitningu. Ég er viss um að allir geti tekið undir það að einhver þurfi að sinna þessu duglega. Hver á svo sem annar að taka þetta að sér spyr ég? Hver er betur til þess fallinn en undirritaður? Þess ber að geta að ég hef ómetanlega reynslu sem spannar ár og mánuði. Ég hef ekki einungis sinnt þessu hérlendis, heldur einnig erlendis. Ég mun leiða BBP til sigurs á öllum vígstöðvum athafnalífssins. Þið skuluð sko fá að sjá minn kall taka á því. “Taka á því” – eins og það heitir í svitafýluræktinni þegar menn eru alveg einstaklega mikil heljarmenni. Þegar mönnum vex fiskur um hrygg og kalla ekki allt ömmu sína. Standa svo mitt út á gólfi með ógeðið hangandi meðan þeir ræða þau mál sem þarf nauðsynlega að ræða undir þessum kringumstæðum.

Ég tel að myndin Sideways sé stórlega ofmetin. Ég var mjög hrifinn af About Schmidt og gat fundið mig duglega í karlskarfinum í þeirri mynd. Aðalsögupersónan í Sideways er djöfuls auli. Samt sem áður virðist fólk samhæfa með örvæntingunni sem þessi maður gengur í gegnum. Hann gefur sig út fyrir að vera gáfaður með sérstakt vit á vín og vínsmökkun. Þrátt fyrir það að vera ömurleg rola og viðbjóður hefur hann svo til ekkert fyrir því að næla sér í vel gefna, 100%, akkúrat, “þolir ekki neitt kjaftæði”, vel menntaða, fallega og vel gefna konu. Rætur þessa rek ég til ég til þeirrar stundar er ég sat á líbönskum veitingastað í henni Fíladelfíu þar sem mikill aðdáandi myndarinnar pantaði sér 2 glös af Merlot, sem er það vín sem fær alveg hræðilega útreið í myndinni. Merlot er hinsvegar fínt vín fyrir fólk sem horfir alveg einstaklega mikið í allan þann pening sem lagður er út fyrir hverju því svo sem nefnist skemmtun. Það þykir líka alveg sérstaklega flott þegar maður er að presentera sig fyrir nýju fólki að geta pantað eitthvað ákveðið, þó ekki væri nema að einhver af viðstöddum hefði það léttilega á tilfinningunni að einhver vissi eitthvað í sinn haus. Þarna er ég hinsvegar skák og mát, því ég drekk ekki áfengi. Ég er á hinn bóginn mikill kaffisælkeri og það besta sem ég fæ er tyrkneskt drullukaffi. Það er líkara leðju en kaffi, alveg sérstaklega hægðalosandi.
Svo allavega. Til helvítis með ykkur sem haldið það að það eitt að glápa á einhverja mynd um mann sem er lúser og kann að meta góð vín geri ykkur að sérfræðingum um vín og vínsmökkun. Og til andskotans með ykkur sem að ræna mömmur ykkar og haldið síðan reisn í góðra vina hópi.

“Life of illusion – part 1.”
Það er sumt í þessum heimi sem gerir mig alveg gersamlega orðlausan. Það er ekki svo að ég sé eitthvað sérstaklega hneykslaður, en margt af því sem á daga mína drífur verður þess valdandi að ég er fullur undrunar. Það ber ekki að skilja það sem svo að ég sé óánægður með hlutskipti mín, því fer síður. Ég er oft á tíðum í hæstu hæðum yfir þeim verkefnum sem ég fæ að kljást við. Hljómar kannski eins og viðurstyggileg HaHa klysja, en er eigi að síður sannleikanum samkvæmt. Ég hef einnig ákveðið að ég hef engan sérstakan áhuga á að leita eftir kunningsskap við andstyggilegt fólk. Það er til fullt af fyrirtaks fólki í þessum heimi, því í andskotanum að eltast við fólk sem hefur ekkert nema einhvern viðbjóð fram að færa. Ég tel mig sjálfan ekki vera andstyggilegan og ég get ekki séð að mér sé hagur í því að umgangast einhverja viðbjóða. Ég er þess fullviss að þeir sem lifa lífinu uppfullir af viðbjóð og andstyggð deyja aleinir og öllum er alveg skítsama. Það kann einhverjum að þykja það eftirsóknarvert, en ekki mér.