Sú ljóshærða.

The blonde one in Sideways was a much nicer person. Don’t you think?
Maria T.

Paper and people purges var blog sem ég fann fyrir slysni um það hversu nauðsynlegt það er að flokka fólk niður eftir því hversu miklu máli það skiptir mann. Ég hef fylgst með skrifum þessarar konu og hef fundið margt nýtilegt í því sem hún hefur fram að færa. Ég hef reyndar útilokað fólk í gegnum tíðina, og sömuleiðis hef ég verið gerður útlægur. í sumum tilfellum er þetta kerfisbundin og jafnvel úthugsuð aðgerð. Það er þó ekki alltaf þannig, því sumir eiga ekki einu sinni það inni að maður leggi mikla vinnu í að kasta þeim á dyr. Sisona bandar maður bara hendinni pent, svipað og Benjamin Horne í Twin Peaks þegar hann hafði ekki áhuga á nærveru viðstaddra. Að komast á þann punkt að maður vill ekki eiga samskipti við einhvern getur reyndar tekið töluverðan tíma. Það fer hinsvegar ekkert fyrir ofan garð og neðan þegar maður hefur tekið þann pól í hæðina að gera einhvern útlægan úr sínu lífi. En hvað þarf fólk að gera til að það verður hluti af almenni hreingerningu. Í sumum tilfellum þá þarf það ekki að gera neitt annað en að vera bara fucking leiðinlegt. Fólk sem tildæmis heldur það að það hafi alltaf eitthvað snjallt fram að færa við svo gott sem allar aðstæður vinna sér inn sess í hreingerningu hjá mér. Fyrir það fyrsta þá bað enginn viðkomandi um skoðun á málinu til að byrja með. En það skiptir litlu, þegar sjálfskipaður snillingur hefur svo mikinn áhuga á að heyra sína eigin rödd tala um eitthvað sem hann hefur kannski aldrei upplifað. Svo að sama skapi finnst mér ekkert óeðlilegt að ég sé látinn sigla minn sjó eftir að kaffæra fólk í djöfuls leiðindum.

Jú, svei mér þá, blondínan í Sideways virtist mun indælli.