Ég held ég hafi aldrei hrúgað á mig öðru eins magni af fötum. Ég hef um það grun að tískan hafi loksins tekið ástfóstri við mig. Ég er alveg fyrirmynda íslendingur í þessari ferð. Á mig hefur runnið kaupæði sem aldrei fyrr. Talandi um það að vera íslendingur, ég heyrði í einhverjum ógeðslegum landsbyggðaríslendingum hér á götum borgarinnar. Um mig fór hrollur. Ég get ekki sagt að ég hlakki mikið til að fara heim. En hér hef ég svosem ekkert að gera lengur. Ég hef að mestu til haldið mig á Manhattan. Ég hef gengið hér fram og aftur eins og fucking fáviti. Ég er á því að ekkert standist þessari borg samanburð.

ahhh já Damien Rice skífan er að gera sig og rúmlega það:)
Já ég er líka leynilega ástfangin af DR.
Begga: þú ert nú leynilega ástfanginn af her manna, fer að hafa áhyggjur af þessu sérstæða máli!
Mín tilvist (og tilvist nokkra annarra manna sem ég þekki) virðist sanna að þú þarft engu að kvíða varðandi það að vera talinn mesta fíflið.
Það er einmitt af þessum sökum sem ég leitast við að vera hress og opinn; til þess að kynnast fleira fólki og öðlast meira öryggi í þeirri trú að ég sé kannski ekki mesta fíflið af þeim öllum.
Því mæli ég með öldurhúsum borgarinnar, sér í lagi Kringlunni og Kaffibrennslunni til að kynnast fólki sem getur, óafvitandi, styrkt mann og hughreist í þeirri von og trú að til sé verra fólk en maður sjálfur.
Og þá líður manni vel og það er það sem geimið snýzt um, er þaggi?
Já, þetta er bara nokkuð vel hugsað hjá þér.
Mér væri satt best að segja sama þó þú puttaðir þig í rassgatið til að viðhalda hressleika þínum
Ég myndi nú skjóta á að H3tjan gerði einmitt það sem þú orðar svo snilldarlega herra promazin en kannski í öðrum tilgangi?