Samhengislaust og umfram allt verðlaust þvaður

Öskurapar Reykjarvíkurborgar kveða sér til hljóðs.
Glugginn er opinn og vesalingarnir fyrir utan eru opnir í alla enda.
Stríðsóp á vígvelli kynjanna, flöskur og smygluðum bjórkönnum er þeytt í gangstéttina í hita leiksins.
Að búa á laugarvegi er samt með eindæmum skemmtilegt þó að ég neyðist til að troða ‘buttplug’ í eyrun á mér til að ná værðarsvefni um helgar.
En þetta er samt viðrinislegt þetta skemmtanalíf þegar maður fylgist með þessu úr þægilegheitum síns eigin heimilis(sanctuary.)

Það er ekki í eina skiptið sem að mér kemur þetta til hugar.
Hvað ætli það sé sem að kemur fólki til í töluðu máli.
Hvað er það sem að gerir það að verkum að sjónvarpsprestar ná til áhangenda sinna.
Hvað er það nákvæmlega í ræðu sjónvarpsprests sem að kveikir í hlustandanum sem að gerir það svo að verkum að honum finnst hann vera kominn í höfn og skip hans sé reiðubúið að landa.
Og hvers vegna í ósköpunum fylgir þessum jesúkalli allt þetta falska gítargutl tónlistarhryðjuverkamanna.
Hvað er það í töluðu máli þeirra sem að hafa fengið fólk til að vera sér fylgið sem að vegur það þungt að heil þjóð tekur sig til og er einum manni fylgið.
Er þetta örvænting sem að ræður þarna ríkjum eða eitthvað annað?
Ég hef að sama skapi velt því fyrir mér hvað ég hefði gert hefði ég verið uppi á tímum Þýskalands nasista.
Hefði ég orðið upphrifinn og ákveðið að fylgja Hitler í einu og öllu.
Tíðarandinn var viðbjóðslegur og ‘normið’ var að drepa alla þá sem að voru baggi á samfélaginu.
Hefði ég tekið mig til, sinnt herþjónustu uppfullur af trú á þriðja ríkið, gengið í verk eins og að útrýma geðsjúkum og þroskaheftum?
Hefði ég látið glepjast?
Hitler gaf þegnum sínum von. Gefðu einhverjum von og þú getur látið þann hinn sama dansa eftir þínu höfði eins og þig lystir. Eða hvað?
Ég veit að ég er ekki svo fylginn því sem að þykir fínt hverju sinni, en undir nógu miklum þrýstingi og vansæld er ég til með að láta undan, – láta undan lífinu.
Jæja ég er farinn að hljóma eins og nafni minn hjúkka sem að er svosem ekkert til að skammast sín fyrir.

Comments are closed.