Ertu gramur? Ertu gramur? Ertu gramur? Ertu gramur? Ertu gramur? Ertu gramur? Ertu gramur? Ertu gramur? Ertu gramur? Ertu gramur? Ertu gramur? Ertu gramur? Ertu gramur? Ertu gramur? Ertu gramur? Ertu gramur? Ertu gramur? Ertu gramur? Ertu gramur? Ertu gramur? Ertu gramur? Ertu gramur? Ertu gramur? Ertu gramur? Ertu gramur? Ertu gramur? Ertu gramur? Ertu gramur? Ertu gramur? Ertu gramur? Ertu gramur? Ertu gramur? Ertu gramur? Ertu gramur? Ertu gramur? Ertu gramur? Ertu gramur? Ertu gramur? Ertu gramur? Ertu gramur? Ertu gramur? Ertu gramur? Ertu gramur? Ertu gramur? Ertu gramur? Ertu gramur? Ertu gramur? Ertu gramur? Ertu gramur? Ertu gramur? Ertu gramur? Ertu gramur? Ertu gramur? Ertu gramur? Ertu gramur? Ertu gramur? Ertu gramur?
Gott er að gelta þessa setningu framan í viðkomandi. Það hrífur umsvifalaust og viðkomandi fer nær samstundis í hátíðarskap. Hann fyllist kærleik og vill án tafar vinna óeigingjarnt starf í þágu nánast hvers sem er.
Já ég get ekki sagt annað en að þessi spurning hafi gefið einstaklega góða raun í samskiptum mínum við vini og vandamenn.
Maður nær virkilega fram því besta í fólki með svona hnitmiðuðum spurningum.
Já þú ert sko sannarlega góður vinur, P. minn.
En svo vil ég líka spyrja hvort að hin margvinsæla spurning: Ertu í sjálfsvorkunn, gefi jafn góða raun?
“Ertu í sjálfsvorkunn?” hefur gefist mér afskaplega vel í viðskiptum. Segjum sem svo að sá sem ég hef hug á að eiga viðskipti við sé ekki alveg að vilja kaupa það sem ég hef fram að færa, þá svínvirkar að hrækja fram þessari afbragðs spurningu. Margir af stærstu viðskiptasamningum hafa gengið í gegn fyrir tilstilli “Ertu í sjálfsvorkunn?” aðferðarinnar.
“Ertu kátur” Tæknin ku einnig hafa reynst vel og þá sérstaklega á Tölvudeild ónefndrar menntastofnunar hér í bæ!
Það þykir fínt að spyrja nógu oft viðmælendur sína hvort þeir séu kátir. Hafi þeir einhvern tímann verið kátir þá er það næstum öruggt að þeir yfirgefa svæðið með það eitt í huga að panta sér tíma í hengingu.
Ég held að það sé vænlegt til árangurs að hvessa augun á viðmælanda sinn og segja, með dýpt og þunga: “HVER ERT ÞÚ AÐ SEGJA AÐ GUÐ SÉ EKKI TIL?” Það er oft forspilið að mjög ánægjulegum samskiptum manna í millum.
Ég ætla að demba mér út á ystu nöf og þora að halda því fram að þú sért líklega gramur…og í sjálfsvorkun.
En ef þú vorkennir þér ekki, hver gerir það þá?