Til allrar guðs lukku er Gísli Marteinn í sjónvarpinu í kvöld. Hér er á ferðinni mikill gleðigjafi með gifurlega beitta og skarpa kímnigáfu. Hann er ekki bara spaugsamur, heldur er hann afskaplega vel að sér í pólítík og gáfaður með eindæmum. Á þeim tíma sem ég var að alast upp þá var það mælikvarði á hressleika manns hversu vel maður náði að herma eftir einhverri af fígurunum hans Ladda í þættinum á ‘Á tali hjá Hemma Gunn’. Gilli Martin hefur svo sannarlega hafið það hvað það er að vera hress upp á æðra tilverustig.
Gísli eins og Hemmi á sínum tíma hefur það fyrir reglu að segja áhorfendum sínum fyrirfram að þáttur kvöldsins verði alveg sérstaklega skemmtilegur. Það er ekki laust við að maður kippi við þessa yfirlýsingu Gísla og maður veit það langt innan í sér að maður er á leiðinni í hátíðarskap.
Hér er svo aðdáendasíða Gilla Martin
Ég sat kynningarfund hjá Tæknival síðastliðinn föstudag. Þar töluðu nokkrir vel til hafðir danir ensku. Enska töluð með dönskum hreim hefur ámóta skemmtanagildi og að syngja ættjarðarlög berrassaður eftir að vera búinn að maka á sig laxasalati. Fyrir hvern og einn sem á kynningunni sat var á boðstólnum einn lítill súkkulaðimoli. Kynningin var svo ánægjuleg að ég lét mig dreyma um alla súkkulaðimolana sem lágu óétnir á nærliggjandi borðum. Þegar ég hélt ég væri um það bil að láta lífið sté inn einn sá hressasti Svíi sem ég hef á ævi minni séð. Nú, einhver kann að hafa fordóma gagnvart Svíþjóð og fíflunum sem þar búa, en ef það er eitthvað sem að keyrir allt um koll þá er það uppáklæddur Svíi sem segir brandara. Ekki skemmdi það fyrir að umræddur Svíi var skuggalegur líkur snillingnum Patrick Bateman úr myndinni American Psycho. Ég þarf vart að tíunda að ég gekk af þessari kynningu sem betri maður.
Nú þykir fínt meðal betri stétta þessa lands að tala um hver sé pappakassi og hver ekki. Það gefur augaleið að þessi talsmáti léttir verulega andrúmsloftið og stutt er í flissið. Það er eiginlega sama hvar maður sest niður til að fá sér kakó forte með double rjóma, þegar menn og málefni ber á góma er talað um hversu mikill pappakassi þessi eða hinn sé og ef viðkomandi hefur staðið sig vel í einhverju þá er stutt í að einhver skelli sér á læri og gubbi “JÁHÁ, HANN ER SKO ENGINN PAPPAKASSI”. Oft er hlegið vitleysingslega eftir önnur eins ummæli og gleði viðstaddra leynir sér ekki, og að lokum halda allir heim á leið með kærleik og hamingju í hjarta sínu.
In heaven everything is fine
“HEINEKEN!!! Fuck that shit!! Give me Peps Blue Ribbon”. 
Það kom mér alveg afskaplega á óvart hversu litlu jafnaðargeði ég hef yfir að búa. Ég gerði þessa stórmerkilegu uppgögvun þegar ég í heilbrigðri skynsemi ákvað að fara í reiðhjólatúr út í laugardal. Þangað fer ég reglulega til að skoða typpin á meðbræðrum mínum undir sveittri sturtunni í world class. Ég fór ekki að æfa í gær sem óhjákvæmilega gerði það að verkum að mér fannst ég vera að springa úr spiki í dag. Svo það kom að sjálfsögðu ekki neitt annað til greina heldur en að halda af stað út í sortaninn eftir erfiðan dag á skrifstofunni. Ég var afar þakklátur fyrir að engi heyrði í mér þar sem ég fussaði og bölsótaðist alla leiðina frá heimili mínu út í laugardal. Hefði ég getað buffað veðrið hefði ég svo sannarlega gert það. Ég fæ það ekki skilið afhverju það er ósjálfrátt gert ráð fyrir að maður hrósi happi yfir að hafa endað upp á þessum drulluklakaka.
Fyrir þá sem að láta sig málið varða, þá er ég skítfallinn fyrir raunveruleikasjónvarpi. Þetta er að sjálfsögðu liður í að ameríkuvæðast og flokkast undir fyrirfram aðlögun. Hæst upp á pallborði mínu er The Apprenitce. Andstyggðin sem að býr í mannskepnunni fær svo sannarlega byr undir báða vængi, sem kemur meðalmanni eins og mér umsvifalaust í hátíðarskap, ekki ólíkt og fyrirsagnir DV. Fyrir sakir einstakrar leti hef ég ekkert unnið í þessu blogkerfi sem gerir það að verkum að þessi hárprúði snillingur sem minnir óneitanlega á kaupsýslumann búsettan á grundarfirði er staðsettur vinstra megin við þennan snilldartexta sem og allar aðrar myndir sem fylgja bloggum hér. Ekki þykir það nú umtalsvert, en það er til frásagnar að ég hef komið því þannig fyrir að ég get ekki bloggað án þess að hafa með mynd. Ég segi sísvona gersamleg án afláts: “geri aðrir betur,” MySchool prýðir ekki svona fínum fídusum, það er nokkuð klárt.