Ég lifi í litlum pappakassa.
Heimur minn er ekki mikill um sig. Af brýnni nauðsyn neyðist ég til að fara fram úr á morgnana og sækja vinnu. Ef ég fengi einhverju um þetta ráðið færi ég ekki út úr húsi. Ég héldi mig heima í hlaði og einu samskiptin sem ég ætti væru að eingöngu menguð táfýlunni af sjálfum mér. Heimur minn er lítill. Svo ber ekki að skilja að mér sé illa við fólk. Þvert á móti. Ég veit ekkert betra en að vera í kringum fólk. Ég hugsanlega gæti þrifist vel í stórborgum þar sem ég get horfið inn í heilan himinsjó af fólki. Mein mitt er að ég bý ekki í stórborg. Ég bý í henni Reykjavík og hérna sé ég sömu úldnu smettin dag eftir dag. Ég heyri sömu andstyggilegu skrílslætin helgi eftir helgi þar sem einhver stereótýpan syngur ‘ólei ólei ólei ólei’ til þess að tjá gleði sína. Einhver myndi halda að þetta væri hápunktur vikunnar en ég get fullvissað viðkomandi að svo er ekki. Bestu stundirnar mínar hér í Reykjavíkurborg er þegar túristarnir flykkjast hingað á sumrin og maður sér örla á smá diversity.
The Apprentice – season 3 – þáttur 2.
Mikið heljarinnar djöfuls samansafn af óhefluðu fólki skipar hóp Street Smart. Ég hélt ég ætlaði sjálfan mig um koll að keyra yfir einum keppandanum. Þvílíkur andskotans fáráður. Það var enginn sem komst að í hans heimi nema hann sjálfur. Ekki ósvipað undirrituðum sem er helvítis fáráður líka. En eins og yfirmaður minn segir: “Fáráður já. En góður fáráður!”
Slee-ee-ee-ee-eep
Vaknaði snemma léttur á brá. Ákvað að gera þetta að góðum degi. Valhoppaði áleiðis í vinnuna. Fékk mér Wiener Melange kaffi. Áður en ég vissi af gerðu aðstæður það af verkum að mér varð það ljóst að ég geri nánast sömu mistök daglega, – þau mistök að fara fram úr á morgnana. Þetta eru mistök sem ég endurtek sí oní æ og læri ekki rass af þeim. Gnóttus Drullus eru lokaorð mín.
Ég er yfirmáta hamingjusamur yfir hádeginu í dag. Einn nemandi af dönsku bergi brotinn tók sig til og bjó til falafel pítur gegn vægu gjaldi og lukkaðist honum eldamennskan alveg sérstaklega vel. Ef það er eitthvað sem ég sakna umfram annað úr miðaustur löndum, þá er það þessi hefðbundni arabíski og hebreski matur. Reyndar var einn staður sem seldi svona falafel pítur en hann tók upp á því að brenna til kaldra kola rétt um daginn. Píturnar hjá þeim voru alls ekkert sérstakar en ég lét mig samt sem áður hafa það að fara þangað stöku sinnum. Seinna um daginn þakkaði ég stráknum danska alveg sérstaklega vel fyrir og komst að því að hann kunni eina setningu í hebresku og hafði hann dvalið þarna í svipuðum erindagjörðum og ég. Takk fyrir mig Troels.
Ég slysaðist til að horfa á Oprah þátt meðan ég var í runkhommaræktinni. Í þættinum hjá hinni yndisfögru Opruh var mættur sem gestur mikill sérfræðingur í samskiptum kynjanna. Þessi uppáklæddi maður/deli var nýbúinn að gefa út bók sem hefur fangað hug kvenna þarna vestanhafs. Bókin sem er ein af þessum “tell it like it is you cock sucking incestuous no good white trash crap of a being” sem þýðir lauslega “haltu kjafti og haltu áfram” á íslensku tíundar nokkrar einfaldar alhæfingar um lúalega framkomu karlmanna. Alhæfingar af þessu tagi eru sérstaklega vinsælar í hröðum nútímanum, þar sem afgreiða þarf hlutina á sem stystum tíma svo hægt sé að halda áfram að koma sér fyrir í þeim aðstæðum sem að maður heldur að maður verði hamingjusamur í. Hvert það andlegt ástand sem fellur að einhverju leiti undir einhverja skilgreiningu á sér einhverja alhæfingu sem búið er að gefa fræðinafn. Um leið og hægt er að gefa einhverjum ára nafn er hægt að særa hann samstundis út með akademískum aðferðum fundnar upp af álíka miklum spesíalistum og þeim sem sat þáttinn hennar Opruh. Fögnuður viðstaddra leyndi sér ekki og ‘margbotnar á bak aftur konurnar’ hennar Opruh góluðu og geltu af gleðinnar frygð. En afhverju ætli þetta sé mér svona mikið hjartans mál?
Þá er guðs blessuð helgin komin. Það verður að segjast eins og er að ég er því afar feginn. Djöfuls myrkrið umlykur allt og alla. Ég hef í seinni tíð verið tregur til að viðurkenna að skammdegið hafi áhrif á minn orðrómaða og vítt umtalað hressleika, en ég verð að viðurkenna að gólandi geggjaður hundshausinn nær stundum í rassgatið á mér. Mikið rétt ég sagði “rassgat”. Það er að sjálfsögðu ekki gott til afspurnar ef almenningur getur ekki gengið að mér vísum í “Hemma Gunn” skapi. Þegar ég var starfsmaður í Anal fyrirtækinu stoðaði lítið að sýna það út á við að kusk væri að finna á hressleikanum eða eins og Abraham Lincoln sagði: “Hver maður er eins hress og hann ásetur sér að vera.” Jæja, í skítaboru með þessar vangaveltur. Cursive er hljómsveitin sem ég er að hlusta á núna. Ég er alveg harðákveðinn að ég ætla ekki að láta hvert það snilldarband sem spilar hér á þessu klakadrulluspenaskeri fram hjá mér fara. Það að ég hafi ekki vitað hver Blonde Redhead voru þegar þau tróðu hér upp í f**king annað skiptið er svo gott sem óafsakanlegt.
“Við höldum okkur til á bannsvæðunum því þar væri helst að fá það!”
Þessi fagra hnáta á hug minn allan þessa daganna. Hún heitir Joanna Newsome og hefur undursamlega rödd, sem er einna líkast því þegar köttur er tekinn og stunginn með gaffli. Undanfarna mánuði hef ég legið í nýrri tónlist.
Ég hitti undurfagra vinkonu mína í dag og við tókum til við spjall um hin og þessi hversdags málefni sem oftar en ekki bera á góma þegar fólk mætist á fjölförnum vegi. Ég sagði henni farir mínar ekki sléttar og ég væri í sífelldum ólukkans vandræðum með að koma til kvennammi. Ég sagði henni það að ég vissi af manni sem væri sérstaklega vel að sér í þessum málum og hann bæri af þegar fallegar konur væru annars vegar. Hún sem veit allt um alla sagði mér hvert leyndarmál þessa manns væri. Hún sagði mér að fyrir utan það að vera bráðmyndarlegur með afburða viðskiptavit þá hefði hann sérstakt lag á því að væla og ganga á eftir konum, þangað til þær hreinlega umvöfðu hann í “móðurlegum” kærleikslosta. Ég varð furðu minni að bráð og sá samstundis í hendi mér að ég hefði verið allan tímann að gera kolvitlausa hluti. Ég fram að þessu hafði þanið út á mér brjóstkassan og látið líta út fyrir það að ég væri eilítið mannalegri en ég í raun og veru er. Ég á vinkonu minni þökk fyrir og nú held ég borubrattur inn í nýja viku með glæný vopn í mannlegum samskiptum.
“Kvikindus drullus” eru orð í tíma töluð. Ef vel er að gáð, má sjá að ég hef flutt mig um set. Mér þykir vert að vekja athygli fólks á því að ég er kominn á gamla góða this.is server-inn sem er í eigu Gúndelíusar Pluralibús Skrúteníus. Ég persónulega var farinn að hafa talsverðar áhyggjur af því ef einhver listaspíran dytti í ólukku sinni inn á vef þennan í hýsingu sjálfs fyrirtækisins. Það eru ekki allir á eitt sáttir við það málfar sem ég hef í skrifum mínum, en umræddir eru yfirleitt úr sveit eða á einhvern hátt illa gefnir. Meðfylgjandi þessum gleðifregnum er þessi sólríka mynd af borginni Montreal.
Ég keypti mér pez karton. Vegna þess hversu hömlulaus ég er gerði ég mér lítið fyrir og kláraði kartonið. Nú er ég svo pakkaður af þrúgusykri að ég ræð mér ekki yfir kæti og ærslagangi. Þetta þykir kannski þunnt efni í blog. Einmitt þessvegna læt ég hér fylgja fallega mynd af götum Montreal.