SiggiSiggiBangBang

# Vorþunglyndi:
Fyrst ber að nefna þessa tegund af þunglyndi sem er afskaplega algeng meðal íslendinga. Vetrarhörkuþunglyndið er að baki og það orðið tímabært að taka til hendinni og gera eitthvað bæði uppbyggjandi og sérstaklega skemmtilegt. Hlaupa af sér aukakílóin, ná sér í riðil eða vaska upp, – svo eitthvað sé nefnt.

# Veit ekki hvað ég á að gera í sumafríinu þunglyndi:
Þetta ástand samanstendur af angist, aukinni munnvatnsframleiðslu og óforbetranlegri áráttuhegðun á borð við það að afklæða sig og maka á sig rækjusalati. Fyrir íslenskan ríkisborgara er þetta mjög erfitt viðureignar. En vittu til það er allt í lagi að láta deigan síga og keyra höfuðið í koddann því þetta er orðið viðurkennt vandamál.

# Tækifærisþunglyndi:
Þetta er uppáhaldsþunglyndið mitt. Hentar öllum aðstæðum sérstaklega vel. Virkar vel í ástarsamböndum og kemur í veg fyrir óþarfa mannleg samskipti.

Ég hef haft það svo fjári fínt undanfarið að ég hef ekki fundið hjá mér neina sérstaka löngun til að þrasa og þusa. Ég geri mér þó grein fyrir því að þessi gleði endist ekki rass og það líður ekki á löngu að ég verð orðinn það óhamingjusamur að ég sé ríkulega ástæðu til að fetta fingur út í HaHa flokkinn og illa gefið landsbyggðarfólk. Vel á minnst. Síðustu helgi komu til hér til landsins tveir menn sem að höfðu náð að mínu mati merkilegum árangri. Að þessu tilefni tók ég mig til og fékk hóruna hana frú Sigríði til að koma mér í návist við þessa snillinga. Ég var spurður að því nokkrum sinnum þetta kvöldið hvort ég hefði tekið þá ákvörðun að láta af andstyggilegum og ógeðslegum áætlum mínum og snúa aftur í ljósið. Að lifa í ljósinu er það eina sem virkar, allt annað er bara ömurlegt og alveg sérstaklega viðbjóðslegt. Mér var lofað því að ég myndi berja og nauðga meðbræðrum mínum ef ég snéri frá reglunni, en satt best að segja hefur mér ekki komið til hugar að berja eða nauðga einum né neinum. Kannski er ég bara ekki í alvörunni apaköttur.