SiggiSiggiBangBang

GM eins og hann er nefndur í daglegu tali er alveg sérstakt eintak af gerpi. Ég sé hann fyrir mér þar sem hann situr teyti með pabbastrákavinum sínum, þar sem hann heldur litla sjálfshyggjuræðu um það hversu vel hann sjálfur er gefinn og hversu litlan tilverurétt láglaunafólk og öryrkjar hafa. Hinn frábæri GM, sá hinn sami og hélt úti kvöldþætti sem var svo viðbjóðslegur að upptökur af honum væru vel nýtanlegar til að pína íslendinga sem viðhafa óíslendíska hegðun. Óíslendísk hegðun væri hegðun sem að félli ekki í kramið hjá GM og vinum hans. Óíslendísk hegðun væri viðhöfð af íslendingum í meðal launaflokki sem að steyptu sér ekki í óþarfa skuldir til að viðhalda fallegri ímynd út á við. Það væri hægt að sópa þeim saman í lítið herbergi þar sem væru uppsett “KB Banka stór” sjónvarpstæki þar sem eina sjónvarpsefnið væri “Laugardagskvöld með Gísla Marteini”. Hversu lengi væri hægt að halda geðheilsu við þessháttar kringumstæður. Ég hugsa að maður myndi guggna á allri skynsemis hugsun brotna niður, ákalla mömmu og fara í kjölfarið að haga sér eins og hvert annað það varnarlausa fórnarlamb sem pakkar vinstri rassvasa með 3-4 kreditkortum, öll í vanskilum meðan menn eins og GM drekka blóð þeir sem þjást af viðbjóð og drullu sem menn eins og hann hafa í uppfinningasemi sinni búið til.

Tóti Leifs fær lof fyrir fallega mynd. Henni var stolið af heimasíðu hans.

Ég hef undanfarið verið að hlusta á tvær alveg dásamlegar hjómsveitir. Sú hin fyrri er hljómsveitin tunng og kemur að því ég best veit frá Bretlandi. Sú hin síðari heitir Efterklang. Í mínum bókum til þessa hefur ekki neitt frá Danmörku verið þannig háttað að ég geti sársaukalaust lagt blessun mína yfir það. Ég hef alveg sérstakan viðbjóð á öllu því sem er skandinavískt, þá hef ég umfram viðbjóð á Svíþjóð og Noregi. Ég hef ekki enn fundið ástæðu fyrir því hvers vegna ég sé svona mótfallinn Skandinavíu, ekki aðra en þá að það er með eindæmum viðbjóðslegt fólk sem kemur frá þessum tveimur löndum. Hinsvegar er Efterklang frá Kaupmannahöfn og það má með sanni segja að ég sé lamaður yfir gæðum þessarar grúppu. Já, þetta kann að skjóta skökku við.

Ég viðurkenni að þessar helvítis rósir voru ekki alveg að veita mér þá gleði sem ég vonaðist til. Með öðrum orðum þá var þetta uppátæki mitt ekki nógu skæs. Þess ber að geta að “skæs” er orðatiltæki sem var mjög mikið notað á ömurlegum unglingsárum mínum, þegar ég var að reyna að finna mér tilverurétt í viðbjóðslegum Kópavoginum. Alveg síðan þá hef ég ekki almennilega tekið Kópavoginn í sátt. “Að vera skæs” var sagt um eitthvað sem á þeim tíma þótti flott, kúl, smart eða þannig úr garði gert að það var hægt að setja nafn sitt við það. Ég get ekki séð að ég hafi þótt skæs á þessum árum. Ég veit svo sem ekki til að ég sé eitthvað kúl nú til dags, en ég var það svo sannarlega ekki þegar ég var að vaxa úr grasi sem unglingur. Það er alveg ferlegt að vera unglingur, ég man það mjög glögglega. Ég kenni í brjóst um unglinga, það er bara andskoti mikið fyrir því haft að komast af í þessum heimi.

Ég ákvað að fríska aðeins upp á síðuna mína. Mér persónulega finnst þetta vel til fundið, en það kann þó að vera að einhver sé á öndverðum meiði hvað það varðar. Þessar rósir bera þess merki hversu dásamleg viðhorf mín eru til lífssins þessa köldu vetrardaga.
Er þetta skæs eða hvað??????
Þessi stúlka var mér innblástur. http://www.ridaallen.com
Hún skrifar fallegar rómantískar skáldsögur sem eru afskaplega skemmtilegar aflestrar. Bókin “You have been disconnected” er magnþrungin og gífurlega gefandi.