Um veltu og eignir
Dóttir mín til níu ára, hefur ákveðnar skoðanir á því hvernig pabbi hennar hagar sínu lífi. Hún spurði mig orðrétt fyrr í dag, hvort ég væri að gera hosur mínar grænar. Ég bað hana um nánari útskýringu. “Ertu skotinn í einhverri konu?”, spurði hún óþolinmóð yfir því hversu illa áttaður ég var.
Ég spurði hana á móti, hvort henni finndist það nú alveg nauðsynlegt? Og ef svo væri, hvort sú kona þyrfti nú ekki að vera helvíti spes ef ég ætti að nenna að vera skotinn í henni.
Jú jú, hún féllst á það.
En henni finnst pabbi hennar vera kominn á þann aldur að hann ætti að eiga bíl. Ég sagði henni að ég ætti hjól og spurði hana hvort það væri ekki ásættanlegt. “Geturðu hjólað í Hafnarfjörðinn á hjólinu þínu?”, spurði hún. Ég sagðist ekki eiga í neinum erfiðleikum með það, að það væri nú minnsta málið. “Geturðu hjólað til Færeyja á hjólinu þínu?”, varð svo næsta spurning “…… eða Vestmannaeyja?” Nei, ég viðurkenndi að það gæti ég ekki, en uppfræddi hana föðurlega um að það væri nú ekki beint hægt að keyra til þessara staða.
“Afhverju ertu ekki búinn að kaupa þér íbúð?” Ég sagði henni að ég væri bara ekkert búinn að ákveða hvort mig langaði til að eiga íbúð á Íslandinu prýðilega. Ég fékk fleiri spurningar um mína hagi og að lokum lofaði ég að senda henni yfirlit yfir veltu og eignir í emil.