SiggiSiggiBangBang

“Ég heimta að bæjarstjórn Akureyrar segi af sér,” sagði lostafull, eggjandi, en jafnframt réttsýn vinkona mín, meðan hún fetti sig, bretti og setti á sig snúð.

“Nú, því þá í ósköpunum,” sagði ég, sjálf rödd skynseminnar.

Ég lét hugann reika meðan ég beið eftir að illa girt vinkona mín til margra ára upphugsaði útskýringu. Mér fannst ég sjálfur góður gaur. Ég svaraði vinkonu minni alltaf eins og ég væri skör hærra en hún í vitsmunalegum þroska. Ég passaði mig á að raddblær minn væri alveg passlega hlaðinn yfirlæti. Mikið er ég frábær, hugsaði ég mér sjálfum mér. Bara ef mér tækist að finna ástina. Guð einn veit. Ég hef leitað blárra blóma út um trissur og tranta.

Það var þá sem ég tók þá ákvörðun að semja einkamálaauglýsingu, þar sem ég útlistaði hversu fjárhagslega sjálfstæður ég væri og hversu örugglega mér hefir tekist að losa mig við alla fortíðardrauga. Já, svo kæmi ég til með að leggja ríka áherslu á hversu á tæru ég er með öll mín mál. Ég brosti, mér leið vel. Vinkona mín, sem alltaf hafði álitið mig kynlausan, var enn hugsi. Ég var um það viss, að hún hefði engin haldbær rök. En mikið var hún kynþokkafull, þar sem hún stóð andspænis mér, svona ósköp íbyggin. Svo vel meinandi. Tilbúin að taka upp hanskann fyrir lítilmagnann, sem að í þessu tilfelli voru allir þeir sem áttu um sárt að binda vegna þess að bæjarstjórn Akureyrar hafði meinað þeim aðgangi að einni af mestu stuðskemmtan sem haldin er um Verzlunarmannahelgina. Ég sá það á vinkonu minni að hún lét sig málið varða, enda áhugamanneskja um menningarlíf á Norðurlandi.

“Já, þeir eiga ekki að komast upp með þetta mannréttindabrot!” Hún virtist bálreið. Hún tók þetta persónulega. Henni fannst að sér og sinni fjölskyldu vegið.

“Verzlunarmannahelgin er mesta stuðhelgi á öllu árinu, þessir fasistar eiga ekkert með að mismuna fólki á ákveðnum aldri! Allir eiga að hafa sama rétt til að ríða og drekka sér til óbóta!”

Hefur hún virkilega aldrei hugsað um mig sem kynveru. Ég vissi ekki hvað ég átti að segja við hana. Mig hafði oft og mörgum sinnum langað til að kyssa lostafullar varir hennar, en aldrei sleppt af mér beislinu. Hver var ég í hennar augum. Heldur hún að ég sé samkynhneigður. Er það þess vegna sem ég þarf að hlusta á allar þessar viðbjóðslegu kynlífsreynslusögur.

Hvað gat ég sagt um þetta hitamál. Allir virtust hafa einhverja skoðun á þessu máli. Ég varð að láta mér detta eitthvað í hug. Ég fann að ég var að stressast upp. Svitinn spratt fram. Ég var að vona að hún tæki ekki eftir að ég væri að missa tökin. Áður en að ég áttaði mig á því, heyrði ég sjálfan mig segja hátt og snjallt: “Ég drap Lúkas!”