SiggiSiggiBangBang

“Kvikindus drullus” eru orð í tíma töluð. Ef vel er að gáð, má sjá að ég hef flutt mig um set. Mér þykir vert að vekja athygli fólks á því að ég er kominn á gamla góða this.is server-inn sem er í eigu Gúndelíusar Pluralibús Skrúteníus. Ég persónulega var farinn að hafa talsverðar áhyggjur af því ef einhver listaspíran dytti í ólukku sinni inn á vef þennan í hýsingu sjálfs fyrirtækisins. Það eru ekki allir á eitt sáttir við það málfar sem ég hef í skrifum mínum, en umræddir eru yfirleitt úr sveit eða á einhvern hátt illa gefnir. Meðfylgjandi þessum gleðifregnum er þessi sólríka mynd af borginni Montreal.

Ég keypti mér pez karton. Vegna þess hversu hömlulaus ég er gerði ég mér lítið fyrir og kláraði kartonið. Nú er ég svo pakkaður af þrúgusykri að ég ræð mér ekki yfir kæti og ærslagangi. Þetta þykir kannski þunnt efni í blog. Einmitt þessvegna læt ég hér fylgja fallega mynd af götum Montreal.

Það hefur verið óvenjumikil traffík af samkynhneigðu fólki í miðborginni.

Það hefur farið lítið fyrir vefskráningum það sem af er ári. Mér þykir þó afskaplega fyrir því að tilkynna þeim sem láta sig málið varða að ég hef sjálfsagt aldrei verið hressari. Frá degi til dags líður mér ákaflega vel innst innan í mér. Það er kannski ekki á mér merkjandi og það er fjandakornið hægt að gera greinarmun á ásjónu minni og sjálfrar sólarinnar, sem reyndar lætur hvort eð er ekki sjá sig á þessari drullukrapþúfu sem við köllum Ísland. Nú, frá mínum bæjardyrum séð er til mikils að vinna með tilheyrandi tilgangslausum orðaskrúð sem er aðeins til þess ætlaður að færslan líti út fyrir að vera eitthvað annað en hún svo er.

Hommaþátturinn Já.

The Arcade Fire – Funeral

alexander! – our
older brother! – set out for! – a great adventure! –

he tore our images – out of his pictures! – he tore our names out – of all his letters!

our mother shoulda…just named you laika

come on alex! you can do it! come on alex! there’s nothing to it! if you want something – don’t ask for nothing! – if you want nothing – don’t ask for something!

our mother shoulda…just named you laika

it’s for your own good – it’s for the neighborhood – our older brother! – bit by a vampire! – for a year we caught his tears in a cup! – and now we’re gonna make you drink it!

come on alex! don’t die or dry up!

our mother shoulda…just named you laika

it’s for your own good – it’s for the neighborhood when daddy comes home, you’ll start a fight – so the neighbors can dance in the police disco lights

now the neighbors can dance – look at ’em dance.

Já, líka út af því að það er engu við þetta að bæta.

Gleðilegt nýtt hommaár!

/*

Ég hef ekki enn ákveðið hvaða stefnu ég tek með þessum skrifum mínum.

*/

Það er ekki alltaf partí í kantríbæ. Þetta kann að hljóma einkennilega en er eigi að síður óumflýjanlegur hluti þess að lifa og hrærast í þessu danisballi sem við höfum sum hver verið svo djörf að kalla líf. Það hefur reyndar orðið að matsatriði sjálfskipaðra snillinga hvað sé hægt að kalla líf og hvað ekki, eins og reyndar flest annað sem hægt er að nota til að flokka og aðgreina aðalinn frá aumingjunum. Ég persónulega er reyndar engu nær því hvaða tilgangi allt þetta prjál þjónar. Ég hef síður en svo ekki náð því langtímamarkmiði mínu að vakna upp Frissa Frískamín hress með það á tæru hvar ég stend í henni veröld. Ég vissulega öfunda þá sem geta með morgunpissinu gefið frá sér ánægjustunu yfir því hversu allt leikur í höndunum á þeim. Það ber þó ekki að skilja það þannig að ég kunni ekki að meta gott morgunpiss. “Æðinslegt!” segja þeir og halda inn í innihaldsríkan dag stútfullan af gleði, fólki og ámóta viðbjóði.

Ekki þykir mér það ólíklegt að einhver telji að skrif þessi séu lýti á endalausum hressleika þess er þetta ritar. Ég að sjálfsögðu kæmi til með að harma það alveg óendanlega ef ég yrði í kjölfarið á þessum línum að koma út úr skápnum sem landsins mesti fýlupúki, – sem ég reyndar svo sannarlega er.

Þetta blog var alveg gagnslaust!

Meira bull, meira gaman!

Graflax+sósa, hamborgarhryggur, steiktar kartöflur, súkkulaði rúsínur, kaffi og skeljakonfekt.

Kalkúnn með rjómalagaðri brúnsósu, konfekt, kaffi, eplabaka, sítrónu frómass, rjómi, belgískt súkkulaði og graflax+sósa. Allt hefur þetta fundið sér samastað í kviðnum á mér. Ég hef af þessu talsverðar áhyggjur og þá sér í lagi vegna þess að ég veit að þetta er ekki seinasta portion af þessu siðlausa ofáti.

Rjóminn, súkkulaðið, hamborgarhryggurinn gómsæti, humarinn, brúnsætu kartöflurnar, ísinn og froðukaffið – allt sest þetta á lærin og rassinn. Nú þegar heim er komið tek ég til við að jafna þetta út yfir mittið með því að hrúga í mig mygluostaveislu og konfektinu sem ég var skikkaður til að taka með mér heim. Ég er happy, happy, joy, joy innan í mér fyrir að þekkja annað eins eðalfólk.

Takk fyrir mig..

Mikið hvað ég er viss um að þessi jól verða yndisleg. Ég held ég hafi aldrei verið jafn hamingjusamur og einmitt núna. Ég er búinn að raula jólalög í allan dag á meðan ég hef þrifið íbúðina mína hátt og lágt, horn í horn, hólf í gólf. Ég er með svo fallegt jólatré í ár sem ég er einnig búinn að dunda mér við að skreyta og gera fínt. Ahhhhhhhh ég gæti hreinlega faðmað heiminn að mér í endalausum kærleik og væntumþykju.

Gleðileg Jól.

Indæl viðhorf voru fengin að láni frá Beggu Lee-útzku. Ekki var vanþörf á.