c

Ég er ekki frá því að það sé eitthvað við það að athuga þegar tveir stælgæjar á borð við mig og hóruna hana fröken Sigríði sitja á öldurhúsi á laugardagskvöldi önnum kafnir með ferðatölvu og kennslubók í c forritun. Þetta kann að skjóta skökku við þegar það þykir sjálfsagt að menn af okkar kalíberi, séu uppáklæddir í samsorta silkiskyrtu, með þungan angan af vellyktandi, – tilbúnir að leggja kellingar að velli. Það flokkast undir að vera alvöru karlmenni, af þeirri sort sem er að finna á karlmennskuvefnum www.kallarnir.is. Karlmenni af þeirri tegund sem að mig persónulega hefur alltaf dreymt um að vera, sem er höfuðástæðan fyrir því að ég sæki ræktina grimmt og reyni eftir fremsta megni að ota mínum tota í nærveru þessa manna sem ég horfi ósegjanlega mikið til, dái og þrái…. En nei, allt kemur fyrir ekki. Eins mikið og ég rembist líkt og rjúpa við staur, árangurinn er minni enginn. Ég meira að segja varð var við einn af þessum alvöru karlmönnum á öldurhúsinu. Rokna karlmenni sem ég hef hitt mörgum sinnum í svitafýluræktinni. Hann er orðinn alveg módel fallegur, og kominn með nýja glyðru til að væla í.
En ég…. Nú er svo komið að það sem ég elska mest við helgarfrí er það að ég get sofið út sem er eitt það besta sem ég veit um í þessum vonda heimi.