Það tóku tveir kettir á móti mér, þegar ég kom heim à hlað eftir erfiðan dag á skrifstofunni. Annar þeirra kolsvartur, kippti sér fjandakornið ekkert upp við, er ég gekk inn à betri stofuna. Ég var himinlifandi með þetta, gekk rakleiðis að honum og byrjaði að knúsa og kjassa. Að þvà búnu gaf ég kvékindinu fÃnasta mozarella ost, sem hann hámaði à sig. Hann þakkaði pent fyrir sig, en hafði sig á brott þegar ég tók mig til og spilaði Óð til gleðinnar, á klarinettinn minn fÃna og fallega.
**
Nágrannar mÃnir, sem og aðrir Ãglendingar horfðu á leikinn à gær. Ég heyrði à þeim þar sem þeir öskruðu “koma svo”. Er “koma svo” eitthvað sem allir skilja nema ég. Við hvað er átt eiginlega. “Koma svo”. Hvert?
Ég hata handbolta sem og aðrar boltaÃþróttir.
Það er gott að hata!
Nauðsynlegt er að finna hatrinu farveg sem þú hefur augljóslega gert a.m.k að hluta til, en þó er ekki vÃst að handboltinn sé nægilega yfirgripsmikið fyrirbæri til að valda öllu þvà hatri sem býr innra með þér, þú hatar örugglega fullt af öðru stöffi lÃka er það ekki? ég meina windows og svona eitthvað …….
Ég hata strumpa!
Æji, þú ert ekki einn um þetta handbolta hatur,
béskotans boltakjaftæði.
..en kisur eru æði, þær elska ég.
..strumpar eru krúttógeð 🙂