SiggiSiggiBangBang

Italiano

Feb
02

Ég hef hafist handa við að læra ítölsku. Þessum áhuga mínum á ég alfarið henni Maríu minni T. að þakka. Ég reyndar ákvað að það væri ekki vitlaust að brjóta upp líferni mitt, sem er að megninu til haldið út fyrir framan tölvuskjá. Ég verð að viðurkenna að ég er alveg hræðilegur í þessari mállýsku, þó svo að ég sé mjög svo hrifinn af henni. Þetta minnir mig svolítið á þegar ég var að læra hebresku, sem gekk alveg ferlega. Þess ber þó að geta að ég er ekki neinn maður í að diskútera torann á hebresku. Ég hinsvegar bölva mig í gegnum nánast hvað sem er. Ég þarf einungis að bíta það í mig að gera hlutina, og er það yfirleitt trygging fyrir því að árangur af hljótist.
Ég hef komist að því að þó svo að maður komi fyrir sjónir sem fucking fáviti, þá er það að jafnaði mun betra heldur en að láta það eiga sig að takast á við það sem að maður kann að hafa áhuga á. Ég oftar en ekki þarf að beita mig fortölum til að framkvæma hluti sem jafnvel leika í höndunum á hinum meðalmanni. Oft langar mig bara ekkert til að standa í þessu. Það að lifa í lyktarlausum stafrænum heimi er oft mun þægilegri kostur heldur en að stíga það vafasama skref að fara fram úr á morgnanna.

stallman

Feb
01

Þessi fallegi maður er hér í þeim tilgangi að ylja þeim sem láta sig málið varða um aumar hjartaræturnar. Djöfulgangurinn í skrifum mínum hefur verið lauslega nefndur við mig. Þetta þykir síður svo gott til afspurnar og þykir mér full ástæða til að verja mannorð mitt fyrir akademíunni. Í flestum tilfellum sé ég mér engan sérstakan hag í að sjá að mér og leiðrétta villur vegar míns. Það er þó í sumum tilfellum þannig háttað að ekki verður hjá því komist. Ég af þessari ástæðu birti hér mynd af goðinu mínu honum Richard Stallman, sem ég fékk að sjá halda fyrirlestur í kennaraháskólanum fyrr í þessum örlagamánuði. Það er mín von að hans hugsjón og ásjóna smiti ásjónu þessa mánaðar. Ég er því guðs lifandi feginn að Janúar er að baki, hann var óneitanlega viðbjóðslegur.

Úldin smetti

Jan
28

Ég lifi í litlum pappakassa.
Heimur minn er ekki mikill um sig. Af brýnni nauðsyn neyðist ég til að fara fram úr á morgnana og sækja vinnu. Ef ég fengi einhverju um þetta ráðið færi ég ekki út úr húsi. Ég héldi mig heima í hlaði og einu samskiptin sem ég ætti væru að eingöngu menguð táfýlunni af sjálfum mér. Heimur minn er lítill. Svo ber ekki að skilja að mér sé illa við fólk. Þvert á móti. Ég veit ekkert betra en að vera í kringum fólk. Ég hugsanlega gæti þrifist vel í stórborgum þar sem ég get horfið inn í heilan himinsjó af fólki. Mein mitt er að ég bý ekki í stórborg. Ég bý í henni Reykjavík og hérna sé ég sömu úldnu smettin dag eftir dag. Ég heyri sömu andstyggilegu skrílslætin helgi eftir helgi þar sem einhver stereótýpan syngur ‘ólei ólei ólei ólei’ til þess að tjá gleði sína. Einhver myndi halda að þetta væri hápunktur vikunnar en ég get fullvissað viðkomandi að svo er ekki. Bestu stundirnar mínar hér í Reykjavíkurborg er þegar túristarnir flykkjast hingað á sumrin og maður sér örla á smá diversity.

The Apprentice – season 3 – þáttur 2.
Mikið heljarinnar djöfuls samansafn af óhefluðu fólki skipar hóp Street Smart. Ég hélt ég ætlaði sjálfan mig um koll að keyra yfir einum keppandanum. Þvílíkur andskotans fáráður. Það var enginn sem komst að í hans heimi nema hann sjálfur. Ekki ósvipað undirrituðum sem er helvítis fáráður líka. En eins og yfirmaður minn segir: “Fáráður já. En góður fáráður!”

Woooha for the street smarties

Jan
21

Slee-ee-ee-ee-eep
Walk-a-walk-a-Walk
Regina Spektor er nýja ástin mín í þessari blogleysu. Hún er ekki einungis gullfalleg heldur mjög fær músikantus maxímús.

Donald Trump er farinn að þenja sig, fetta og bretta. Í þetta skiptið keppa “pabbi borgaði fyrir mig í rándýrt nám en ég hef enga hæfileika”(book smart) á móti “fékk viskuna í vöggugjöf og er að massa þetta” (street smart). Hverju því óbermi er skoðar þessa síðu og þekkir undirritaðan, veit hvar stuðningurinn liggur.

Reykjavík: -6 gráður.

Almenn fyrirlitning: 60%.

Sjálfshatur: 40%.

Líflínan:Hatur 0 ———X- 50 ———- 100 Ást
Fitter happier, more productive.
Útþrá: 80%.
Nostalgía: 50%.
Leti: 60%
Þreyta: 95%
Svengd: 0%. George Foreman grillið sem mér var gefið í jólagjöf hefur komi að góðum notum.

Conclúdus frussus.

sumsé

Jan
21

Vaknaði snemma léttur á brá. Ákvað að gera þetta að góðum degi. Valhoppaði áleiðis í vinnuna. Fékk mér Wiener Melange kaffi. Áður en ég vissi af gerðu aðstæður það af verkum að mér varð það ljóst að ég geri nánast sömu mistök daglega, – þau mistök að fara fram úr á morgnana. Þetta eru mistök sem ég endurtek sí oní æ og læri ekki rass af þeim. Gnóttus Drullus eru lokaorð mín.

Veflókar Comments Off on sumsé

Falafel

Jan
18

Ég er yfirmáta hamingjusamur yfir hádeginu í dag. Einn nemandi af dönsku bergi brotinn tók sig til og bjó til falafel pítur gegn vægu gjaldi og lukkaðist honum eldamennskan alveg sérstaklega vel. Ef það er eitthvað sem ég sakna umfram annað úr miðaustur löndum, þá er það þessi hefðbundni arabíski og hebreski matur. Reyndar var einn staður sem seldi svona falafel pítur en hann tók upp á því að brenna til kaldra kola rétt um daginn. Píturnar hjá þeim voru alls ekkert sérstakar en ég lét mig samt sem áður hafa það að fara þangað stöku sinnum. Seinna um daginn þakkaði ég stráknum danska alveg sérstaklega vel fyrir og komst að því að hann kunni eina setningu í hebresku og hafði hann dvalið þarna í svipuðum erindagjörðum og ég. Takk fyrir mig Troels.

Jill, do you remember all those times we went down to Haifa to have a falafel pita when we were supposed be attending the ulpan project with all the falaf’laf’im?

A+D

Jan
17

Mikið andskoti þótti mér heimildarmyndin “Do you like Iceland” sem var sýnd á RUV í gærkveldi mögnuð. Ég verð þó að viðurkenna að ég tók andköf yfir því hvað við erum ömurleg hér út í ballarhafi. Fyrri part myndarinnar kom mér til hugar að ákveðnir útlendir aðilar sem ég hef verið í tygjum við hefðu gaman af því að sjá þennan ófögnuð, hinsvegar þegar líða tók á myndina fór ég að skammast mín fyrir það hvað við erum viðbjóðslega púkó. Ég man að einhvern tímann til að kynna land og þjóð tók ég með mér myndina “Hafið” vestur eftir og guð sé oss næstur hvað ég sá innilega eftir því. Sú mynd skilaði okkur íslendingum sem þunglyndu sífullu sveitafólki sem stundar kynlíf innbyrðis. Reyndar var fullt af jákvæðri umsögn um okkur í þessari fínu heimildarmynd en allir jákvæðu punktarnir drukknuðu sjálfkrafa í viðbjóðslegum arkitektúr, lauslátum kvenpening, ógeðslegum huglausum stereótýpum, drykkjulátum, minnimáttarkennd(af þeirri tegund sem prýðir tildæmis þessa síðu), sveitalubbamennsku og almennum óbjóði. “Ísland best í heimi” var semsagt tekið kyrfilega í endaþarmsopið og allar birgðir landsins af A+D kremi lina ekki sársaukann sem því fylgir.

pohar

Jan
16

Ég slysaðist til að horfa á Oprah þátt meðan ég var í runkhommaræktinni. Í þættinum hjá hinni yndisfögru Opruh var mættur sem gestur mikill sérfræðingur í samskiptum kynjanna. Þessi uppáklæddi maður/deli var nýbúinn að gefa út bók sem hefur fangað hug kvenna þarna vestanhafs. Bókin sem er ein af þessum “tell it like it is you cock sucking incestuous no good white trash crap of a being” sem þýðir lauslega “haltu kjafti og haltu áfram” á íslensku tíundar nokkrar einfaldar alhæfingar um lúalega framkomu karlmanna. Alhæfingar af þessu tagi eru sérstaklega vinsælar í hröðum nútímanum, þar sem afgreiða þarf hlutina á sem stystum tíma svo hægt sé að halda áfram að koma sér fyrir í þeim aðstæðum sem að maður heldur að maður verði hamingjusamur í. Hvert það andlegt ástand sem fellur að einhverju leiti undir einhverja skilgreiningu á sér einhverja alhæfingu sem búið er að gefa fræðinafn. Um leið og hægt er að gefa einhverjum ára nafn er hægt að særa hann samstundis út með akademískum aðferðum fundnar upp af álíka miklum spesíalistum og þeim sem sat þáttinn hennar Opruh. Fögnuður viðstaddra leyndi sér ekki og ‘margbotnar á bak aftur konurnar’ hennar Opruh góluðu og geltu af gleðinnar frygð. En afhverju ætli þetta sé mér svona mikið hjartans mál?

Veflókar Comments Off on pohar

da’fuch ba’rosh

Jan
14

Þá er guðs blessuð helgin komin. Það verður að segjast eins og er að ég er því afar feginn. Djöfuls myrkrið umlykur allt og alla. Ég hef í seinni tíð verið tregur til að viðurkenna að skammdegið hafi áhrif á minn orðrómaða og vítt umtalað hressleika, en ég verð að viðurkenna að gólandi geggjaður hundshausinn nær stundum í rassgatið á mér. Mikið rétt ég sagði “rassgat”. Það er að sjálfsögðu ekki gott til afspurnar ef almenningur getur ekki gengið að mér vísum í “Hemma Gunn” skapi. Þegar ég var starfsmaður í Anal fyrirtækinu stoðaði lítið að sýna það út á við að kusk væri að finna á hressleikanum eða eins og Abraham Lincoln sagði: “Hver maður er eins hress og hann ásetur sér að vera.” Jæja, í skítaboru með þessar vangaveltur. Cursive er hljómsveitin sem ég er að hlusta á núna. Ég er alveg harðákveðinn að ég ætla ekki að láta hvert það snilldarband sem spilar hér á þessu klakadrulluspenaskeri fram hjá mér fara. Það að ég hafi ekki vitað hver Blonde Redhead voru þegar þau tróðu hér upp í f**king annað skiptið er svo gott sem óafsakanlegt.

In the back seat

Jan
13

“Við höldum okkur til á bannsvæðunum því þar væri helst að fá það!”

Ég veit ekki afhverju djöfulanum mér kom til hugar þessi setning þegar ég fékk sent andstyggilegt SMS þar sem ég var minntur á árshátíð Anal félagsins. En það er borðliggjandi ég fer ekki á neina helvítis árshátíð. Fyrir það fyrsta þoli ég ekki fólk, í öðru lagi er ég með stóra bólu á hökunni, í þriðja lagi á ég ekki neitt nema skitagallann sem ég geng í frá degi til dags. Af einhverjum orsökum er tískan alveg hætt að elska mig, þar fyrir utan hef ég vanist því kyrfilega að vera viðbjóðslega púkó. Ég er engin fegurðardrottning og hef aldrei verið. Ég er með ólíkindum óaðlaðandi með þessa stökkbreyttu bólu í andlitinu. Ég vona það verði til þess að fólk haldi fjarlægð sinni. En eru ekki svei mér þá bara allir eins í einhverjum tussulegum gallabuxum í einhverri ógeðslegri skyrtu og röndóttum jakka, guð sé oss næstur. 101 og útlönd. Nú er ég farinn, í rófuholu með ykkur.

Mivrag

Jan
12

Þessi fagra hnáta á hug minn allan þessa daganna. Hún heitir Joanna Newsome og hefur undursamlega rödd, sem er einna líkast því þegar köttur er tekinn og stunginn með gaffli. Undanfarna mánuði hef ég legið í nýrri tónlist.
Þetta er áhugamál sem ég hef aldrei þróað af neinu sérstöku viti, en á einhverjum tímapunkti upp í skóla varð ég dauðleiður á safninu mínu og fór að vafra um tónlistarsafn þeirra sem voru á sama neti og ég. Þetta er skemmtilegur möguleiki í iTunes þar sem hægt er að deila því út með öðrum sem maður vill. Það var þá sem ég uppgögvaði Blonde Redhead. Eftir að falla kyrfilega fyrir þeirri grúppu, hugsaði ég með sjálfum mér að ég hlyti að vera að missa af allskonar gúmmilaði. Frá þeirri stundu hef ég gert það að aðaláhugmáli að finna nýja tónlist og veit ég fátt betra en að yfirhlaða sjálfan mig af kaffi, hlusta á angurværð á borð við Joanna og forrita. Svo yndislegt finnst mér það að ég gerði ekki rass annað um áramótin.

Hurt My Knee

Jan
10

Ég hitti undurfagra vinkonu mína í dag og við tókum til við spjall um hin og þessi hversdags málefni sem oftar en ekki bera á góma þegar fólk mætist á fjölförnum vegi. Ég sagði henni farir mínar ekki sléttar og ég væri í sífelldum ólukkans vandræðum með að koma til kvennammi. Ég sagði henni það að ég vissi af manni sem væri sérstaklega vel að sér í þessum málum og hann bæri af þegar fallegar konur væru annars vegar. Hún sem veit allt um alla sagði mér hvert leyndarmál þessa manns væri. Hún sagði mér að fyrir utan það að vera bráðmyndarlegur með afburða viðskiptavit þá hefði hann sérstakt lag á því að væla og ganga á eftir konum, þangað til þær hreinlega umvöfðu hann í “móðurlegum” kærleikslosta. Ég varð furðu minni að bráð og sá samstundis í hendi mér að ég hefði verið allan tímann að gera kolvitlausa hluti. Ég fram að þessu hafði þanið út á mér brjóstkassan og látið líta út fyrir það að ég væri eilítið mannalegri en ég í raun og veru er. Ég á vinkonu minni þökk fyrir og nú held ég borubrattur inn í nýja viku með glæný vopn í mannlegum samskiptum.