Ég er komast á þá skoðun að ég sé alveg töluvert meðvirkur. Þannig er mál með vexti að fyrr í dag komst ég yfir eppisóða í raunveruleikaseríunni RokkStjarna Súpunóva frá vikunni sem leið. Nú vill svo skemmtilega til að það er ekki stingandi strá á hausnum á mér. Það er ekki nóg til að ég geti mér um frjálst höfuð strokið því ég á risastóra samsteypu með portkonunni henni fröken Sigríði og aðeins er nú hárið farið að þynnast á henni. Það kemur ekki að sök, þar sem hún vekur mun meiri athygli fyrir gálu og glyðrulegt hátterni. Nú afhverju er ég að tala um hárgreiðslu. Eins og þjóðinni er kunnugt er íslenskur þátttakandi í þessum annars prýðilega sjónvarpsþætti. Hann er ekki með neitt hár á hausnum. Það er ekki kjarni málsins. Það fer honum Magna okkar afar vel að vera hárlaus. Ég efa þó að ég geti horft á þetta fyrr en það er búið að senda hann heim, sem ég er hálfpartinn að vona að gerist fyrr en seinna. Einfaldlega sökum þess að ég hef gaman af þessu sjónvarpsefni. Ég get rétt svo ímyndað mér að það sé erfitt að taka þátt í þessu. En því í andskotanum þurfti hann Magni okkar að taka þennan hrokapól í hæðina. Já, ég veit að það er auðvelt fyrir mig að sitja heima upp í rúmi og rífa kjaft, en sannleikurinn er nú sá að ég kem aldrei til með að koma mér í þessa stöðu. Ég kem aldrei til með að vera í sviðsljósinu og ég kem aldrei til með að hafa nokkra löngun til að bera mig opinberlega. Því þurfti hann að staðsetja sig á svona háan hest. Einn af bestu íslensku söngvurunum. Guð sé oss næstur. Hvaðan koma þessar hugmyndir. Ég verð þó að viðurkenna að ég hef ekkert fylgst með Magna til þessa. Hann veit ég hefur spilað með einhverri af þessum verslunarmannahelgarböndum sem kalla sig eitthvað sól. Ég vildi óska þess að hann hefði frekar spilað sig örlítið auðmjúkari. Það kann þó að vera að það sé honum gersamlega um megn. Það má líka vel vera að það séu hreinlega gerðar kröfur á hann að vera uppfullur af ógeðslega sjálfstrausti. Að vera stútfullur af sjálfum sér er ekki eitthvað sem ég tel til dyggða. Það má þó vera að þetta sé skökk niðurstaða hjá mér.
5 thoughts on “RockStar”
Comments are closed.
Sammála þessu með hrokann.. en í gær var Magni rosalega góður ( þú átt vonandi upptöku af þeim þætti líka ),
fullur af sjálfsöryggi, en ekki hroka samt, sem betur fer !
það er eins og hann viti núna betur, í hvað hann var að fara. Sem er ekkert skrítið í sjálfu sér, en hjálpi mér, aldrei gæti ég þetta. Hann var bestur í gær !
Það verður að taka með í reikninginn að sennilegast telst það til kosta að vera hrokafullur fáviti í þessu meistaramóti, ég meina Tommy Lee er ekki alveg auðmýktin uppmáluð, ef eitthvað er þá myndi ég halda að hrokinn og skítlega eðlið væri ekki nægilega greypt inn í sálu magna til að hann geti náð langt á þessum grundvelli!
Það er líklega rétt athugað hjá þér.
Siggi minn, ég vilja byrja á því að nefna hvað það særir mig mjög að fá ekki að sjá myndina af mér með gleraugun ógurlegu.
Þegar því er lokið vil ég nefna að ég er ekki búin að gleyma far*?/&%R#(ravis and travis) sem þú átt hér hjá mér.
Annars var ég að hugsa um að selja þetta hæstbjóðanda á svörtum markaði til að eiga fyrir viðgerðinni á harða disknum mínum í lofttæmdu umhverfi hjá NASA. Er þetta ekki eitthvað voðalega dýrt og flott stöff.
Bið kærlega að heilsa sælgætisgrísnum henni frú Sigríði.
ja svei mér þá Segörðör! Gaman að rekast á síðuna þína. Þú ert jafn skemmtilegur og síðast þegar ég man. Gaman að lesa skrifin þín. Mér finnst hann Magni bara svalur, það hlýtur að vera ógeðfellt að þurfa að þykjast vera opinn og amerískur í sjónvarpinu. En anyways þá ætlaði ég bara að kasta kveðju yfir flóann. Bless og mmmm…. (finna einhvern góðann frasa)…. keep it simple eða eitthvað álíka gáfulegt. Tótan