Þráinn NK

Ég hef rakið sögu bátsins Þráins NK á timarit.is. Fyrsti textinn sem finna má um bátinn er skrifaður 1948 í Morgunblaðið, þar sem auglýst er eftir háseta á línuveiðar. Þráinn er þá 60 tonna dallur.
8 árum síðar voru gerðar á honum gagngerar breytingar. Skipt var um stýrihúsið og íbúðir skipverja lagfærðar að mun. Ný og glæsileg 80 hestafla Mannheim vél var skipt út fyrir vél á síðasta snúningi. Ganghraði bátsins er um 10 sjómílur og þykir það ekki slæmt.

1956 og fram á sjöunda áratuginn má finna fjöldann allan af aflafréttum, þar sem báturinn, ásamt öðrum síldarbátum, mokveiða síld. Þá snerist líf á Íslandi um síld og manngildi fólust í að afla, eða verka hana. Árið 1962 er Þráinn settur í þurrafúaviðgerð og stækkaður úr 60 tonnum í 90 tonn. 1964 aflar Þráinn 4650 málum af síld. Hann er þó ekki aflahæstur það árið, því Jón Kjartansson hefur vinninginn með 16.800 mál.

Í byrjun nóvember 1968 er Þráins NK saknað ásamt 10 manna áhöfn. Níu úr áhöfninni eru frá Vestmannaeyjum, en einn úr Kópavoginum. Sá úr Kópavoginum bjó í Auðbrekku, rétt fyrir neðan þar sem foreldrar mínir byggðu sér hús. Hann hét Einar Þorfinnur Magnússon, og var mikill öðlingur og stórvinur pabba. Síðast sást til bátsins í vonzkuveðri frá Hjörleifshöfða, þar sem hann stefnir á Vestmannaeyjar. Leit að bátnum var hætt rúmri viku eftir að hann hvarf og áhöfn talin af. Meðal þeirra sem skrifa minningargrein, er Árni Johnsen.

Einar Þorfinnur var litlu eldri en ég er nú, þegar þetta var. Í gegnum árin hef ég heyrt mikið um þennan mann, og ég því eðlilega forvitinn um afdrif hans og persónu. Hann var einstakt ljúfmenni, enda pápi minn ekki þekktur fyrir að laða að sér rustamenni. Sagan innan fjölskyldunnar segir að Einar Þorfinnur hafi birst pápa mínum í draumi. Í draumnum útlistaði hann fyrir honum í smáatriðum hvernig báturinn fór niður. Síðar, hvort sem það var í þessum draumi, eða einhverjum öðrum, kom pabbi að vöggu, sem hann taldi að væri mér ætluð, enda móðir mín ófrísk af mér þegar þessi draumur var dreymdur. Er hann gengur nær vöggunni sér hann að í henni liggur Einar Þorfinnur. Ég veit ekki hvort þessi draumur hafi ráðið úrslitum með nafngiftina, en ég vil þó trúa að svo sé. Mörgum árum síðar, var ég hætt kominn og lá inni á spítala milli heims og helju. Þá dreymdi pabba minn Einar Þorfinn aftur, þar sem hann stendur við sjúkrabeð mitt. Ég þarf svosem ekki að hafa orð á að ég lifði þá raun af.

Timarit.is er mikill snilldarvefur. Þegar ég var krakki, þá gróf ég mig heilu og hálfu daganna í blaðastafla í kjallara á gömlu húsi í hverfinu okkar. Þá tíðkaðist, hjá eldra fólki að safna dagblöðum. Í stórkostlegum nútímanum er hægt að gera textaleit í öllum dagblöðum sem gefin hafa verið út á þessu landi. Það er ævintýralegt! Ég byrjaði að leita af Einari Þorfinni, til að lesa um sjóslysið og kannski nokkrar minningargreinar. Áður en ég vissi af, var ég búinn að lesa mig í gegnum alla sögu bátsins, frá því hann var og hét, þangað til hann hvarf og fannst aldrei aftur.