Þegar ég dvaldi út í Ísrael varð ég fyrir árás vitstola manns. Maður þessi sem að sjálfsögðu var Dani, stakk mig í bakið með eldhúshníf, þannig að það vantaði einungis fjóra millimetra upp á að hnífsoddurinn gerði gat á gollurhúsið sem umlykur kærleiksríkt hjarta mitt. Hefði bauninn sumsé sett örlítið meiri kraft í hnífstunguna, þá væri ég að öllum líkindum ekki að skrifa þennan veflók.
Ég lá í nokkra daga á spítala í útjaðri Tel Aviv. Þegar ég útskrifaðist, fór ég í fangelsið – þar sem tilræðismaður minn sat bak við lás og slá – til að gefa lokaskýrslu. Á leiðinni þangað ákvað ég að kaupa handa honum karton af sígarettum, svo hann hefði nú eitthvað við að vera þangað til örlög hans yrðu ákveðin.
Fangelsið var álíka aðlaðandi og fangelsið í myndinni Midnight Express eftir Alan Parker. Þegar þangað var komið, var ég leiddur á fund ísraelskrar lögreglukonu sem hafði eitt sinn verið ofursti í hernum. Hún sagði mér hluti sem ég ætla ekki að tíunda hér, – en líða mér ekki úr minni svo lengi sem ég lifi. Að skýrslutöku lokinni, fór ég niður í fangageymslu til að hitta tilræðismann minn. Hann mætti mér í fylgd fangavarða, hlekkjaður á fótum og höndum. Mér þótti miður að sjá hvernig fyrir honum var komið. Hann sagði mér að hafa ekki af þessu neinar áhyggjur; að þetta væri bara járn og að það væri engin ástæða til að gefa járnadrasli eitthvað vægi. Ég gekk að honum, faðmaði og óskaði honum velfarnaðar. Ég sá hann aldrei aftur.
Afhverju er ég að segja þessa sögu hér á vefsetri mínu?
Léttir dómar yfir kynferðisglæpamönnum fara alveg sérstaklega í skapið á mér. Í gær féllu tveir dómar, annar taldi 2 ár yfir alræmdum nauðgara og hinn 5 1/2 ár yfir 19 ára gömlum manni fyrir tilraun til manndráps. Ég þori að fullyrða að ekkert af fórnarlömbum hins alræmda nauðgara er á leiðinni í fangelsið til hans, til að gefa honum karton af sígarettum og óska honum velfarnaðar. Hinsvegar eru mun meiri líkur á að pilturinn sem dæmdur var fyrir tilraun til manndráps, fái samúð þeirra sem að málinu standa.
Segir það ekki talsvert um hversu grafalvarlegir kynferðisglæpir eru?
Sjá kindabyssulausnina. Mér þykir miður að þurfa að bregða fyrir mig feministískri orðræðu, en ég held að þetta stafi af þvi að flestir dómarar eru karlar. Þeim finnst kannski ekki allt í lagi að konum sé nauðgað, sérstaklega ekki konum í þeirra fjölskyldum, en það er erfitt fyrir þá að samhæfa með fórnarlambinu. Það er líklega auðveldara fyrir þá að finna til samkenndar með fórnarlömbum ókynferðislegs ofbeldis en kynferðislegs. Svo er það líka til að nefna, að það er auðvelt að færa fram sem sönnunargögn sjáanlega, áþreifanlega áverka eins og glóðarauga og hnífsstungu. Sorg, ótti, sjálfshatur og doði eru ekki eins myndræn og blóð eða beinbrot.
Þetta hljómar einmitt eins og eitthvað sem ég gæti hafa sagt. Frú Sigríður nú slá okkar femínísku hjörtu svo sannarlega í takt.
Og Siggi, ég vil einnig nota þetta tækifæri til þess að koma á framfæri mínu þakklæti til þín. Þú bókstaflega lést draum minn rætast á minni síðu. Ég get auðvitað ekki komið mínu þakklæti á framfæri þar því þá væri búið að eyðileggja drauma. Það yrði reyndar ekki fyrsti draumur sem ég myndi eyðileggja. Ég er þekkt fyrir slíkt.
Þú ert nú svo prýðileg Margrét.