Leiðindi

Stundum bærist í brjósti mér ákaflega einkennileg tilfinning: Mér finnst eins og ég hafi ríka ástæðu til að vera leiður yfir einhverju, en ég man bara ekki hver hún var. Í annasömum eril dagsins, þar sem stórar fjárhæðir eru fluttar á milli herbergja, hefur eitthvað komið upp á, einhver hugsun orðið til, eitthvað áformað, sem mér finnst svo leiðinlegt að ég hef ákveðið að eyða ómældum tíma í að vera niðurdreginn yfir því. Í kingumstæðum sem þessum, verða mögulega til önnur leiðindi. Ef maður einbeitir sér. Það dugar þó skammt, því fátt er eins dapurlegt og verða af leiðindum sem mögulega geta stuðlað að réttlátri reiði sem kannski endist í margar vikur, jafnvel mánuði. Það er hreint út sagt, syndsamlegt. Líkt og þegar maður hefur ákveðið að vera ógeðslega fúll út í einhvern og steingleymir því og heilsar viðkomandi glaðlega. Það er ægilega hallærislegt. Þá er mun betra að vera bara alltaf fúllyndur í öllum sínum samskiptum við fólk.

10 thoughts on “Leiðindi”

  2. Mjök verðr ár, sás aura,
    ísarns meiðr at rísa,
    váðir vidda bróður
    veðrseygjar skal kveðja;
    gjalla lætk á golli
    geisla njóts, meðan þjóta,
    heitu, hrærikytjur
    hreggs vindfrekar, sleggjur.

  4. Neiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii

    Fróðr sá þykkisk,
    er fregna kann
    ok segja it sama;
    eyvitu leyna
    megu ýta synir,
    því er gengr um guma.

  5. Uppi á himin-himin-himinháum hól
    sá ég hérahjónin ganga.
    Hann með trommu;bommbommbommbommbommbommbomm
    – hún með fiðlu sér við vanga.

    Þá læddist að þeim ljótur byssukall
    og miðaði í hvelli –
    en hann hitti bar´á trommuna sem small
    og þau flýðu og héldu velli!

    Touché!

  6. Linda, þú skilur mig ekki. Ég freistast til að gera betur grein fyrir mér:

    Féar síns,
    er fengit hefr,
    skyli-t maðr þörf þola;
    oft sparir leiðum,
    þats hefr ljúfum hugat;
    margt gengr verr en varir.

  9. Gíng gang gúllígúlligúllígúllí vassa
    Gíng gang gú gíng gang gú …..trallalla
    …….
    lallalala

Comments are closed.