Stafræn samskipti í lyktarlausum heimi

Ég kom sjálfum mér reglulega á óvart í gærkveldi, þegar ég lét undan hvatvísi minni og skrifaði óhroða í athugasemdakerfi hjá manni sem ég þekki ekki neitt. Í óumflýjanlegri sjálfskoðun minni í dag, gat ég ekki með nokkru móti munað eftir að hafa gert annað eins. Það er mér því mikið áfall að verða þess áskynja, þegar svona illþyrmilega hriktir í stoðum minnar fallegu skapgerðar, sem er eins og allir eru meðvitaðir um: blómum skreytt.

Ég les urmul af veflókum á degi hverjum. Ég fylgist grannt með því sem er að gerast í blogheimum. Hvernig svo sem á því stendur, þá virðast – með tilkomu moggablogsins – blogheimar loga í illdeilum og persónulegu skítkasti, þar sem menn er nafngreindir og lagðir svívirðilega í einelti. Stundum er að verki hópur fólks sem telur það heilaga skyldu sína að gera einhverjum sem er ekki sama sinnis lífið leitt.

Sem er mjög fyndið í ljósi þess að ekki alls fyrir löngu var í gangi herferð gegn einelti unglinga á netinu. Hvað með fullorðið fólk? Er allt í lagi að það stundi einelti á netinu, eða kallast það kannski heilbrigt debat, þegar fullorðið fólk eys hlandi og skít yfir samtíðarmenn sína, í þeirri von að það líti aðeins betur út í samanburði.

Vegur minn er prýddur góðum ásetningi. Ég tók þá ákvörðun að kveða mér ekki til hljóðs í athugasemdakerfi fólks sem ég þekki ekki neitt og er ósammála. Ég sé mér persónulega engan hag í því að skeina fólki með dyggðugum skoðunum mínum, og skilja jafnvel eftir tengingu í mitt eigið vefsetur, svo gremjuboltarnir geti í réttlátri reiði sinni elt mig uppi og sagt mér hvað þeim finnst ég ömurlegur.

En rétt eins og ég væri andsetinn skrifaði ég eftirfarandi skeyti:

Ummæli þín um Stefán Friðrik, mann sem þú greinilega álítur ekki jafningja þinn, eru til vitnis um hvaða manngerð þú hefur að geyma.
Þannig að þegar öllu er á botninn hvolft, ert þú í raun og veru Bolur Bolsson: fordómafullur, óumburðarlyndur, athyglissjúkur, andstyggilegur og alveg yfirnáttúrulega leiðinlegur. Moggabloggið er ekki bara á moggablogginu, svo mikið er víst.

Ég hefði rétt eins getað bankað upp á hjá viðkomandi, girt niður um mig og skitið á gólfið.

Ég sé að póstmaðurinn vinalegi er að koma með spánýja bók af amazon.co.uk, er þetta kannski metsölubókin: “How to be splendid, in an imperfect world.”