Þingholtin

Þingholtin eru yndisleg. Ein ferð út í kjörbúð verður auðveldlega að mikilli ævintýraferð. Til að ég geti kallað labbitúr um Þingholtin ævintýri, þarf ekki neina sérstaka viðurhöfn. Það þarf ekki að kalla út neinn mannskap sem sérhæfir sig í ævintýrum til að ég geti orðið fyrir andans upplyftingu.

Í kjörbúðinni Þingholt, er gullfalleg eldri kona sem mig langar undantekningalaust að fleygja mér í fangið á í hvert skipti sem ég sé hana. Hún er góðleg og ber þess merki að búa yfir mikilli lífsvisku; ég tel fullvíst að hún sé stórgáfuð. Afhverju dreg ég þessa ályktun? Jú, þegar ég fann ekki AB mjólkina, spurði ég hana sísona: Eigið þér ekki AB mjólk? Á hana kom mikill undrunarsvipur, og ég sá að hún íhugaði það um stund hvort sá er sér um pantanir á AB mjólk, hafi misreiknað sig fyrir helgina og pantað hana í skornum skammti. En þannig var því ekki farið. Ég kjánaprikið, hafði einfaldlega ekki komið auga á hana, þar sem hún er geymd í þartilgerðum prýðiskæli við hliðina á hinum almenna mjólkurkæli, sem kælt hefur mjólk möglunarlaust alveg frá þeim tíma þegar aðeins var á boðstólnum, mjólk, undanrenna og skyr. Í seinni tíð hefur úrval mjólkurvara aukist, og allskonar ávaxtajógúrt og sékurskyr hafa orðið vinsæl á þessum farsæla markaði. Þess vegna, hefur þessi undursamlega kona, sem ég þekki ekki nafnið á, bætt við svokölluðum prýðiskæli, og þar var AB mjólkin mín, sem er eins og allir vita ómissandi í transcontinental speltbrauðið sem mér hefur verið þakkað svo mikið fyrir með nýtísku sendibréfum.

En ég var ekki eini kúnninn í versluninni, því þar var líka eitt stykki af fallegri rauðhærðri stúlku. Ég sá ekki hvað hún var að kaupa, en ég efa ekki að það hafi verið eitthvað hollt og gott. Hún var á undan mér þegar að afgreiðsluborðinu var komið, hún leit í átt til mín og brosti svo himneskt. Ég sem var léttur í lundu, brosti með fallegasta brosinu mínu tilbaka. Hún raðaði hollustunni í pokann sinn og þegar hún gerði sig líklega til að fara leit hún aftur á mig ennþá skælbrosandi. Um mig fór hamingustraumur. Ég elska Þingholtin, hugsaði ég með sjálfum mér, og ég elska þig. En veistu hvað? Ég sá þig í gær. Þú snerir baki í mig. Ég hélt ég fengi taugaáfall. Ég hef svo oft talið mig sjá þig, en þarna varstu íklædd úlpunni þinni prýðilegu. Þú varst með henni, æ, hvað heitir hún? Þessi sem á kærasta sem er hálfgerður spjátrungur. Jú einmitt, sá sem álítur sig sérstaka gjöf guðs til mannkyns. Hvað um það. Þarna varstu og ég alveg skelfingu lostinn, aðeins í nokkra metra fjarlægð frá þér. Ég sagði eitthvað. Ekki þó við þig, heldur við tvær konur sem ég var að spjalla við. Ætli þú hafir heyrt í mér? Vissir þú að ég var eigandi raddarinnar? Nei, kannski ekki. Næst þegar ég leit í áttina þar sem þú stóðst, varstu farin. Kannski að reykja? Reykirðu?