Hugsanalestur

Þegar ég skoða tölfræði fyrir þessa síðu sé ég stundum hvað fólk er að hugsa þó ég viti ekki nákvæmlega hver á í hlut. Ég sé að fólk spáir mikið í framhjáhaldi. Einhvern tímann skrifaði ég pistil um framhjáhöld og hversu leikandi létt það er með tilkomu nútíma tölvutækni að villast með þvagfærin á sér í völundarhúsi internetsins. Menn og konur í Gullbringusýslu sem hafa enga stjórn á neðri byggðum hittast eftir stutt snubbótt kynni á svinastíunni.is(einkamal.is) og opinbera á sér þvagfærin.

Þegar ég sé að síðan mín finnst eftir þessu leitarskilyrði, verð ég alltaf svolítið dapur fyrir hönd manneskjunnar sem leitar sér upplýsinga um þetta vinsæla stundargaman. Ég sé viðkomandi fyrir mér grátandi ofan í lyklaborðið, sturlaðan af ástsýki, örvæntingafullan, svikinn, með ólgandi meltingu og diskóball í taugakerfinu.

Framhjáhald er viðurstyggilegt athæfi og ætti enginn að þurfa að sætta sig við maka sem getur ekki gert sér að góðu að lyfta sér á kreik heima í hlaði. Því segi ég við öll ykkur sem rambið inn á þennan fræðilega pistil undir leitarskilyrðinu: framhjáhald. Lífið er of stutt til að eyða því í leiðindi! Eilíf ást. Sá eini sanni. Þetta er froða sem virkar vel í bókmenntum og bíó, en er deyjandi concept í nútímanum, þar sem fleiri og fleiri ákveða að lifa einir, kaupa sér holdljós og lifa fullnægðu lífi án allra umkvartanna og leiðinda. Það er alveg óþarfi að fyrirgefa framhjáhald. Ef þú heldur að þú sért dyggðugri með að fyrirgefa sjálfselsku á borð við framhjáhald, þá ertu á villigötum. Það virðir það enginn við þig þar sem þú liggur á dánarbeðinu. Lifðu áður en þú deyrð. Hjólaðu Kínamúrinn. Syngdu á kaffihúsum. Hlauptu nakinn inn á fótboltavöll.

Höfundur er með svima.