Í tilefni af 40 ára afmælinu mínu datt mér í hug að snjallt væri að skrifa yfirlætisfullan afmælispistil um eigin þroska og yfirburði. Þess í stað, setti ég saman hóp fólks á facebook sem ég ber sérstakan kala til. Miðað við líferni eru allar líkur á að ég komi til með að lifa flesta meðbræður mína og til að hafa ofan af fyrir mér í ellinni ætla ég að ganga á milli grafreita þeirra sem ég á sökótt við, taka út á mér penis og júrinera. Þegar hér er komið við sögu á penis aðeins eina fúnksjón. Má segja að þessi framtíðaráform mín geri það að verkum að ég hugsi sérstaklega vel um heilsuna. Ég drekk krabbameinsdrepandi djúsa, borða einungis gras og baunir, hleyp eins og einhver sé að elta mig og hugsa fallegar blómum skreyttar hugsanir. Eftir langa leit, er þetta hugsanlega eini tilgangurinn sem ég hef fundið með tilveru minni – Guð einn veit að enginn er Guðinn.
Kannski hefði ég átt að skrifa blúbb um hvað ég er gáfaður og mikill hugsari, þó ég sé hvorugt. Oh well………
Ég veit vel að ég er á þessum lista! Ég vona þó að þú látir þér nægja að gera númer eitt á mitt leiði, en farir ekki að gera númer tvö. Eða þrjú.
Tek undir með frú Sigríði. Enginn skaði svo lengi sem þú mígur því hland er sterilt svosem.
Sjálf hef ég lengi gælt við að láta brenna mig, enda blöskra mér landflæmi sem fara undir grafir sem engir láta sig varða. Svo getur maður átt á hættu að vera grafinn upp eftir þrjúhundruð ár og besservisserar að velta sér uppúr fæðu þess sem beinið átti. Best að verða fjúkandi aska og forðast bæði hland og krukkerí framtíðar
Ég hef nú bætt sjálfum mér í þennan hóp.
Þið eruð full með góðar hugmyndir, útlendingasleikjurnar ykkar! Maður gerir þetta svona: Fyrsta skref er að spræna í krukku, t.d. sultukrukku, og loka henni með loki og geyma á góðum stað. Annað skref er að deyja drottni sínum og láta brenna af sér þær hinar jarðnesku leifar og setja í aðra krukku. Fínni krukku en í skrefi 1, því maður er dauður, það er svo hátíðlegt. Þriðja skrefið er að láta vígðan kirkjunnar þjón, t.d. Siffa, hella hlandinu úr ófínu krukkunni yfir í fínu krukkuna með öskunni í jarðarförinni manns og láta jarðarfarargesti svo leira litlar fígúrur úr gummsinu í erfidrykkjunni. Fígúrur sem gætu táknað eitthvað úr lífi manns. Og svo væri hægt að brenna fígúrurnar og allir ættu þá lítinn minjagrip um mann sem hægt væri að setja upp á hillu að heimili hvers og eins.
Það væri kannski frekar að skíta. Það hefur allavega góð áhrif á gróðurin á leiðinu.